Επιστολή προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Προστέθηκε κι άλλο κείμενο, ως Ορθή Επανέκδοση, στις 25 Ιανουαρίου 2018
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Στην προσπάθειά μου να κάνω ανοιχτό αγώνα υπέρ του δικαιώματος της Υγείας, ιδιαίτερα για τους αναπήρους, απευθύνω επιστολή προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ευελπιστώντας ότι θα παρέμβει αποτελεσματικά προκειμένου να εφαρμοστεί Έλεγχος για το Κάπνισμα σε κάθε χώρο απαγόρευσης καπνίσματος, καθώς επίσης να τηρηθούν οι Συνθήκες Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
Επί της ουσίας, με την παρούσα αναφορά επιδιώκονται τα εξής τρία σημαντικά:
1. Επαρκής νομοθεσία για τον Έλεγχο του Καπνίσματος.
2. Εφαρμογή του Εργασιακού Νόμου για την Υγεία και την Ασφάλεια των Εργαζομένων.
3. Προστασία της Υγείας των ΑμεΑ από το παθητικό κάπνισμα.
Αθήνα, 25 Ιανουαρίου 2018
Προς:
ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Επιτροπή Αναφορών
Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Τροφίμων
Σύντομος τίτλος αναφοράς: ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ
Αναλυτικός τίτλος: ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 3730/2008 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΦΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΑ.
Αξιότιμοι κύριοι,
Παίρνω τούτη την πρωτοβουλία να απευθυνθώ προς το Ευρωπαϊκό Όργανο, διότι οι προσπάθειες που έχω κάνει με τα θεσμικά όργανα του Ελληνικού Κράτους δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα.
Επιθυμώ να αναφέρω την ανεπάρκεια του νόμου 3730/2008 «Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις.», οποίος αναφέρεται και σε απαγόρευση χρήσης προϊόντων καπνού (άρθρο 3) στους δημόσιους και ιδιωτικούς κλειστούς χώρους που χρησιμοποιούνται για την παροχή εργασίας, σε όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, κτλ., καθώς επίσης επιθυμώ να αναφέρω τη μη εφαρμογή της σχετικής εργατικής νομοθεσίας που υπαγορεύει τήρηση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων και τέλος, επιθυμώ να αναφέρω το ότι απαιτείται να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα για την προστασία των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) από την έκθεσή τους στο παθητικό κάπνισμα καθώς είναι τα περισσότερο ευάλωτα σ’ αυτό.
Επί της ουσίας, με την παρούσα αναφορά επιδιώκονται τα εξής τρία σημαντικά:
1. Επαρκής νομοθεσία για τον Έλεγχο του Καπνίσματος.
2. Εφαρμογή του Εργασιακού Νόμου για την Υγεία και την Ασφάλεια των Εργαζομένων.
3. Προστασία της Υγείας των ΑμεΑ από το παθητικό κάπνισμα.
Σ’ αυτό το σημείο της αναφοράς μου, - πριν αναφερθώ στους λόγους για τους οποίους εκτιμώ ότι ο ν.3730/2008, όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι και σήμερα, έχει πρόβλημα από την «κατασκευή» του, που είναι και ο σημαντικότερος λόγος για τη μη εφαρμογή του, - θα ήθελα να περιγράψω τη δραματική περίπτωση του υποφαινόμενου, ως ενός πολίτη που δεν καπνίζει, στον καθημερινό του αγώνα να εργαστεί, να σπουδάσει, να θεραπευτεί, να νοσηλευτεί, να συναλλαχτεί, να γυμναστεί, ακόμα και στο να ψυχαγωγηθεί, καθώς παρεμποδίζεται από μια συγκεκριμένη ομάδα πολιτών: Εκείνους τους καπνιστές που δεν εφαρμόζουν τη νομοθεσία.
Η αρχή του δράματος ξεκίνησε απ’ όταν χρειάστηκε, πριν μερικά χρόνια, να νοσηλευτώ σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο της Αττικής, με παροξυσμό από εμετούς λόγω κρίσης από πέτρα στη χολή, όπου νοσηλεύτηκα σε «ράντζο» (φορείο, αντί για κρεβάτι), κι όπου ήμουν υποχρεωμένος να εισπνεώ τον καπνό από το τσιγάρο των καπνιστών που κάπνιζαν στο μπαλκόνι, μόλις ενάμιση μέτρο απόσταση αφού με είχαν τοποθετήσει μπροστά από τις θύρες του μπαλκονιού. Παρ’ όλο που παρακαλούσα, μάταια, τους επισκέπτες να μην καπνίζουν (με μεγάλη δυσκολία να μιλήσω αφού μου ερχόταν πάλι να κάνω εμετό). Επίσης μάταια παρακαλούσα και το ιατρικό προσωπικό να κάνει κάτι για να απαλλαχτώ από το παθητικό κάπνισμα. Δυστυχώς, δεν μου έδιναν καμιά σημασία ως προς αυτό.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τούτη τη δυσάρεστη εμπειρία στη ζωή μου και ζητάω συγγνώμη από το αναγνωστικό κοινό μου για τη δυσάρεστη περιγραφή του βιώματός μου, ευελπιστώ όμως ότι θα έχει θετικό αποτέλεσμα καθώς θα ήθελα η αναφορά μου να προβληματίσει κάθε αναγνώστη και να του επιστήσει την προσοχή.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα του σήμερα, είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο πολίτης να έρχεται αντιμέτωπος με τον καπνό από το τσιγάρο του καπνιστή, αφού αν επισκεφτεί ένα φαρμακείο ο φαρμακοποιός αν είναι καπνιστής πιθανόν να καπνίζει εντός του φαρμακείου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν επισκεφτεί ένα εμπορικό κατάστημα, ή αν επισκεφτεί ένα λογιστικό γραφείο, ή ένα δικηγορικό γραφείο, ή το γραφείο του ασφαλιστή του, ακόμα κι ένα οδοντιατρείο αφού ο οδοντίατρος μπορεί να καπνίζει μέσα στο γραφείο του, ενώ ο καπνός εισέρχεται και στον χώρο της αναμονής των ασθενών.
Όλα τα προηγούμενα μου έχουν συμβεί κι εξακολουθούν.
Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες. Προσωπικά, έχω υποβάλει αναφορές για παραβατικό κάπνισμα σε εφορίες, υπουργεία, κρατικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς, επαγγελματικά λύκεια, για το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, για καντίνα μέσα σε Δημόσιο Νοσοκομείο, για υπηρεσία Μητρώου Ανέργων Ατόμων με Αναπηρία, για Πανεπιστήμια αφού δεν υπάρχει Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που να μην χρησιμοποιούνται οι κλειστοί χώροι του (διάδρομοι, αίθουσες πολιτικών παρατάξεων, γραφεία προσωπικού, κυλικεία, ακόμα και τα αμφιθέατρα όπου γίνεται η παράδοση των μαθημάτων!) ως καπνιστήρια.
Το αποκορύφωμα ήταν όταν χρειάστηκε να υποβάλω τρεις τουλάχιστον αναφορές για παραβατικό κάπνισμα από υγειονομικές επιτροπές που κάπνιζαν στον χώρο εξέτασης των ασθενών στο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας!
Τούτον τον καιρό σπουδάζω σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Έχω υποβάλει τρεις με τέσσερεις καταγγελίες, επώνυμα πάντα, καθώς υπήρχαν σταχτοδοχεία, απουσία απαγορευτικών πινακίδων, απουσία φύλακα-επιστάτη του χώρου (ενώ όμως προβλέπεται από τον κανονισμό του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος) στις αρμόδιες υγειονομικές αρχές, στον Πρύτανη, στον Περιφερειάρχη της Περιφέρειας και στους Υπουργούς Υγείας και Παιδείας. Το αποτέλεσμα είναι να εξακολουθεί το παραβατικό κάπνισμα στους κλειστούς χώρους του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.
Υπήρξε μικρή ανταπόκριση, αλλά μόνο από την υπηρεσία υγειονομικού ελέγχου της Περιφέρειας, η οποία όμως μου εξέφρασε, με επιστολή, την απροθυμία της να κάνει συστηματικούς ελέγχους επειδή θεωρεί ότι πρέπει να το κάνει σε καθημερινή βάση.
Εδώ ίσως αξίζει να αναφέρω ότι, παρ’ όλο που για αρκετές από τις καταγγελίες που έχω υποβάλει έχω ενημερώσει την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, δεν υπήρξε η παραμικρή ανταπόκριση ως προς αυτό.
Η αδελφή μου, η Αναστασία, είναι δασκάλα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Στα πέντε από τα οκτώ Σχολεία που έχει απασχοληθεί είχε διαπιστώσει παραβιάσεις, τις οποίες είχε καταγγείλει, από γονείς και εκπαιδευτικούς, ακόμα και από Διευθυντή που κάπνιζε συστηματικά μέσα στο γραφείο του.
Φυσικά, από τα αποτελέσματα των επιτόπιων ελέγχων, για τις καταγγελίες τις δικές μου και της αδελφής μου, δεν διαπιστώθηκαν ποτέ παραβάσεις! Ως δια μαγείας, οι ελεγκτές πάντα έβρισκαν τα μέρη άκαπνα, ενώ όμως οποιοσδήποτε πολίτης με μία και μόνο επίσκεψη μπορεί να διαπιστώσει από μόνος του το δράμα της παρουσίας καπνού στους περισσότερους χώρους από αυτούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
Ίσως επειδή στην Ελλάδα έχουμε μια λαϊκή παροιμία που λέγεται «Κόρακας κόρακα μάτι δεν βγάζει», που σημαίνει ότι ένας κρατικός υπάλληλος δεν θα «καρφώσει» έναν συνάδελφό του.
Ως ΑμεΑ (άτομο με αναπηρία), έχω αναλάβει τη δημιουργία και τη διαχείριση διαδικτυακής κοινότητας με την ονομασία «ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ», η οποία απαριθμεί τουλάχιστον 35.000 μέλη, επίσης ως Πρόεδρος του Σωματείου «ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ – ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ», του οποίου εκκρεμεί η αναγνώρισή του καθώς είναι ακόμα στα διαδικαστικά τούτες τις στιγμές.
Ευελπιστώ ότι σε ένα ή δύο μήνες το Σωματείο πλέον θα αποκτήσει νομική μορφή.
Για τον παραπάνω λόγο, φροντίζω πάντα να αναφέρω ότι τα άτομα με αναπηρίες (ΑμεΑ) είναι τα πιο ευάλωτα στο παθητικό κάπνισμα καθώς πολλές από τις παθήσεις τους εμφανίζουν ιδιαίτερη ευαισθησία στα περιβάλλοντα με καπνό. Στα Πανεπιστήμια, λόγου χάρη, πάντα υπάρχουν άτομα με αναπηρία, αλλά δυστυχώς αναγκάζονται να γίνονται παθητικοί καπνιστές αφού δεν υπάρχει έλεγχος ούτε αστυνόμευση καθώς από τη νομοθεσία δεν επιτρέπεται η είσοδος σε αστυνομικούς παρά μόνο αν διαπράττεται ποινικό αδίκημα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω μερικά παραδείγματα που αφορούν την επιβάρυνση της υγείας ατόμων με αναπηρία:
Περίπτωση καθηγήτριας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που έχει έναν μόνο πνεύμονα, λόγω καρκίνου, η οποία εκτιθόταν σε παθητικό κάπνισμα μέσα στο Λύκειο που εργαζόταν.
Περίπτωση φοιτήτριας Πανεπιστημίου που έχει πάθει τρεις πνευμονικές εμβολές και κάνει τακτική χρήση οξυγόνου. Αναγκάστηκε να φτάσει στο σημείο να δείξει το πιστοποιητικό αναπηρίας της στον καθηγητή της, παρακαλώντας τον να μην καπνίζει μέσα στο αμφιθέατρο διδασκαλίας, προκειμένου να καταφέρει επιτέλους να τον πείσει να αλλάξει συμπεριφορά.
Πρόσφατα με κάλεσαν σε μια ιστορική πόλη της Ελλάδας για να δώσω ομιλία υπέρ των δικαιωμάτων των αναπήρων σε πολιτιστικό κέντρο του Δήμου, παρουσία του Δημάρχου κι επίσημου εκπροσώπου της Ελληνικής Αστυνομίας.
Στην ομιλία μου ανέφερα το πρόβλημα της στέρησης της πρόσβασης στα ΑμεΑ σε χώρους εργασίας ή και χώρους ψυχαγωγίας και υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αργότερα το συζήτησα με τον Δήμαρχο και την Εκπρόσωπο της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο Δήμαρχος μου υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να κάνει κάτι ενώ η Εκπρόσωπος μου είπε ότι για να εφαρμοστεί η νομοθεσία για το κάπνισμα θα πρέπει πρώτα οι πολίτες να είναι ώριμοι.
Αργότερα, πήγαμε σε μια καφετέρια, στην οποία οι πελάτες μέσα κάπνιζαν. Απευθύνθηκα στον ιδιοκτήτη και η απάντησή του ήταν πώς δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω.
Πιο μετά, με κάλεσε ο Δήμαρχος σε χώρο του Δημαρχείου για να γευματίσω μαζί με τους οικοδεσπότες μου. Ο χώρος ήταν εστιατόριο. Τελειώνοντας το γεύμα και πηγαίνοντας προς την τουαλέτα, παρατήρησα μια παρέα με μικρά παιδιά και μια κυρία που κάπνιζε δίπλα στα παιδιά, ίσως να ήταν η μητέρα τους. Τους έκανα πολύ ευγενικά μια παρατήρηση ότι στον κλειστό χώρο το κάπνισμα βλάπτει την υγεία των παιδιών. Όμως, η ανταπόκριση της κυρίας ήταν να ρουφήξει το τσιγάρο της εκπνέοντας επιδεικτικά τον καπνό της απαξιώνοντας ακόμα και να με κοιτάξει.
Αυτό έγινε μέσα στον χώρο του Δημαρχείου.
Το δικό μου συμπέρασμα ως προς τα παραπάνω περιστατικά είναι ότι οι πολίτες για να ωριμάσουν χρειάζονται ένα άκαπνο περιβάλλον και ενημέρωση, συνεχής σωστή πληροφόρηση και παιδεία. Αυτά μπορεί να τους τα προσφέρει μονάχα μια επαρκής νομοθεσία, το ελληνικό Κράτος και οι αρμόδιες αρχές.
Σε ένα καπνικό περιβάλλον ο καπνιστής δεν μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά, δεν καταφέρνει να διακόψει οριστικά το κάπνισμα, ώστε να απαλλαχτεί από αυτό και φυσικά δεν θα μπορέσει να ωριμάσει.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 2017 έστειλα επιστολή προς τους Πρυτάνεις και τους Αντιπρυτάνεις όλων των Πανεπιστημίων της χώρας, καθώς και στους Υπουργούς των υπουργείων Παιδείας και Υγείας, για ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΝΟ, κατά το παράδειγμα του Πανεπιστημίου Reno, της Νεβάδα, στις Η.Π.Α., όπου από τον Αύγουστο του 2015, έχει ενώσει σχεδόν 1.200 άλλα κολέγια και πανεπιστήμια των ΗΠΑ σε μια κοινή προσπάθεια για να γίνουν πανεπιστήμια χωρίς καπνό.
Δυστυχώς, δεν υπήρξε απάντηση, ούτε καν από τις ιατρικές σχολές, με μοναδική εξαίρεση τα συγχαρητήρια που δέχτηκα από τον κύριο Γιάννη Κουτεντάκη, τον Κοσμήτορα ΣΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Επίσης, έχω λάβει επιστολή, με συγχαρητήρια και ιδιαίτερα τιμητικούς χαρακτηρισμούς, από την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία για τις καταγγελίες που έχω κάνει για το δικό μου Εκπαιδευτικό Ίδρυμα.
Εκτός από τους χώρους εκπαίδευσης, αξίζει να αναφερθούν ακόμα δύο παραδείγματα καθώς και η δική μου περίπτωση:
Η περίπτωση μιας κυρίας που έπαθε μόνιμη βλάβη η υγεία της από το παθητικό κάπνισμα στο οποίο εκτιθόταν για δεκαπέντε χρόνια μέσα σε Κρατικό Κανάλι.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση μιας κυρίας που εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο. Η κυρία έχει αποκτήσει μόνιμο αναπνευστικό πρόβλημα υγείας επειδή οι ιατροί καπνίζουν στον χώρο εργασίας της και δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τους σταματήσει καθώς δεν μπορεί να παρουσιάσει αποδείξεις για τα γεγονότα.
Σε προσωπικό επίπεδο, δυσκολεύομαι πάρα πολύ στην αναζήτηση εργασίας καθώς στους περισσότερους χώρους δεν εφαρμόζεται ο νόμος, σε παραβίαση όμως και της εργατικής νομοθεσίας περί τήρησης των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Ενώ, παράλληλα, ζω στην Ελλάδα της Οικονομικής Ύφεσης και της μεγαλύτερης ανεργίας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αρνήθηκα θέσεις εργασίας επειδή μου είναι αδύνατον να παρευρεθώ σε κλειστό χώρο όπου υπάρχει καπνός από τσιγάρο, δεν το αντέχει ο οργανισμός μου, με αποτέλεσμα να μένω συχνά άνεργος αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες και φτώχεια.
Δυστυχώς για μένα, οι υποψήφιοι εργοδότες ήταν ανένδοτοι σ’ αυτό το θέμα καθώς δεν ήθελαν να απαγορεύσουν το κάπνισμα στους χώρους ευθύνης τους.
Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα, ο πολίτης φοβάται να καταγγείλει καθώς αυτό θεωρείται ρουφιανιά (συκοφαντία, σπιουνιά), ενώ στις περισσότερες των περιπτώσεων θα βρεθεί «στοχοποιημένος» και αντιμέτωπος με τις αποδοκιμασίες των συμπολιτών του, με την ενδεχόμενη απόλυσή του, μέχρι και με απειλές, προσωπικά μου έχει συμβεί να με απειλήσουν, μέσα σε Λύκειο.
Σε συνέχεια της αναφοράς μου επιθυμώ να θίξω τα ανεπαρκή σημεία του νόμου 3730/2008 «Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις.
Αν συγκρίνουμε τον νόμο της Ελλάδας με τον αντίστοιχο νόμο της Κύπρου «Ν.24(Ι)/2017, Προστασία της Υγείας και Έλεγχος του Καπνίσματος», μπορούμε πολύ εύκολα να διαπιστώσουμε ότι ο νόμος της Κύπρου δεν αφήνει «ανοικτά παράθυρα» για μη εφαρμογή του καθώς:
Ο ελληνικός νόμος δεν εφαρμόζεται επειδή από την κατασκευή του είναι μη εφαρμόσιμος, κυρίως επειδή δεν επιβάλλει αστυνόμευση, αφού δεν ορίζει την αστυνομία ως όργανο ελέγχου και έχει μόνο διοικητικό χαρακτήρα αντί να έχει και ποινικό.
Σ’ αυτό το σημείο ίσως αξίζει να αναφέρουμε ότι, στην Ελλάδα, η εικόνα των αστυνομικών που καπνίζουν είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει.
Ενώ, ο νόμος της Κύπρου:
1. Έχει την κατάλληλη περιγραφή, αναφέρεται άμεσα στην Προστασία της Υγείας και τον Έλεγχο του καπνίσματος, ενώ ο ελληνικός νόμος αναφέρεται στην Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις.
2. Ορίζει τους "Χώρους Απαγόρευσης του καπνίσματος»
3. Ορίζει ως όργανο ελέγχου τον «Εξουσιοδοτημένο λειτουργό», ο οποίος έχει την εξουσία να εισέρχεται στους χώρους απαγόρευσης του καπνίσματος για να ελέγξει περί αυτού και να επιβάλλει πρόστιμο. Ο "εξουσιοδοτημένος λειτουργός" μπορεί να είναι αστυνομικός, υπάλληλος υγειονομικής υπηρεσίας, υπάλληλος του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας κλπ. Κατ' αυτόν τον τρόπο ο νόμος της Κύπρου φροντίζει να υπάρχει αστυνόμευση, ως προς τον έλεγχο του καπνίσματος, σε κάθε χώρο απαγόρευσης καπνίσματος.
4. Για κάθε χώρο απαγόρευσης καπνίσματος θεωρεί ότι υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για τον χώρο αυτό και σε περίπτωση παραβίασης του αποδίδει ποινικό αδίκημα με τσουχτερό πρόστιμο, ακόμα και φυλακή, εκτός αν ο υπεύθυνος αποδείξει ότι έλαβε κατάλληλα μέτρα, όπως π.χ. να καλέσει και να ενημερώσει τις διωκτικές αρχές.
5. Ορίζει συγκεκριμένα σε ποιους χώρους απαγορεύεται το κάπνισμα και σε ποιους επιτρέπεται.
6. Θέτει προδιαγραφές ώστε όταν υπάρχει επαφή χώρου απαγόρευσης του καπνίσματος και χώρου όπου επιτρέπεται το κάπνισμα να διατηρηθεί η προστασία της υγείας.
7. Προβλέπεται απαγόρευση καπνίσματος σε οχήματα δημόσιας χρήσης ή ιδιωτικής χρήσης στα οποία επιβαίνουν ανήλικα άτομα, δηλαδή άτομα που δεν έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.
Στην Ελλάδα:
Προβλέπεται απαγόρευση στη χρήση προϊόντων καπνού στα πάσης φύσεως αυτοκίνητα ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης, όταν επιβαίνουν ανήλικοι κάτω των 12 ετών. Δηλαδή, τα έφηβα παιδιά από 12 ετών και άνω επιτρέπεται να εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα!
Το βασικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ένα:
Δεν υπάρχει αστυνόμευση, δεν υπάρχει έλεγχος για το κάπνισμα.
Κάθε προσπάθεια που κάνουν οι πολίτες να απευθυνθούν στους Υπουργούς Υγείας καταλήγει πάντα ανώφελη καθώς συνηθίζεται να προβάλλονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φωτογραφίες του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας που καπνίζει μέσα σε κλειστούς δημόσιους χώρους. Ο ίδιος έχει δηλώσει σε ομιλία του ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση.
Oλοκληρώνοντας, επιθυμώ να τονίσω και την ιδιαίτερη σημασία που έχει το να πρέπει να εφαρμόζεται η νομοθεσία περί απαγόρευσης καπνίσματος σε όλους τους χώρους στους οποίους αναφερθήκαμε προηγουμένως, καθώς και στους χώρους αναψυχής και υγειονομικού ενδιαφέροντος καθώς αποτελούν χώρους εργασίας επειδή σ’ αυτούς τους χώρους παραβιάζεται η τήρηση των κανόνων Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων, δηλαδή παραβιάζεται και η Εργατική Νομοθεσία.
Απευθυνόμενος στο Ευρωκοινοβούλιο και επικαλούμενος το δικαίωμα στη Δημόσια Υγεία καθώς και τις Δημοκρατικές Αρχές, κάνω έκκληση για αποτελεσματική παρέμβαση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου στην Ελλάδα να θεσμοθετηθεί ένας εφαρμόσιμος νόμος για την προστασία της Δημόσιας Υγείας και του Ελέγχου του Καπνίσματος.
Επείγει να νομοθετηθούν νέες εφαρμόσιμες διατάξεις για την προστασία της Υγείας και τον έλεγχο του καπνίσματος, στα πρότυπα της Κύπρου, όπως επίσης, επείγει να ξεκινήσει, για πρώτη φορά, καμπάνια κατάλληλης ενημέρωσης των πολιτών και να εφαρμοστούν οι κανόνες για την Υγεία και την Ασφάλεια των εργαζομένων σε κάθε χώρο εργασίας.
Προπάντων όμως χρειάζεται να προστατευθεί το δικαίωμα στην Υγεία των ατόμων με αναπηρία επειδή είναι τα περισσότερο ευάλωτα.
Σας ευχαριστώ,
Με άπειρη εκτίμηση,
Ανδρέας Μπαρδάκης.
Δημιουργός της διαδικτυακής ομάδας "ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ", Πρόεδρος του υπό σύσταση σωματείου "ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ - ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ".
01.10.2018. Πρόσθετο έγγραφο στην αναφορά μας με θέμα:
ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ.
https://drive.google.com/open?id=1BbUZQ5pLdegFnqylfbabLTxuQilA4ilb
(Με παραπομπή στις σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία)
Τελευταία ενημέρωση, 21 Φεβρουαρίου 2019:
Λάβαμε ταχυδρομικώς την απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου, με ημερομηνία 12.02.2019, η οποία συνοψίζει στο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει τα εν λόγω ζητήματα σε διμερείς διαβουλεύσεις και δεσμεύεται να εξακολουθήσει να συνεργάζεται με τα κράτη μέλη στην εφαρμογή και επιβολή της εφαρμογής της σύστασης του Συμβουλίου για περιβάλλον χωρίς καπνό.
Συμπέρασμα:
Το ζήτημα που εγείρει ο αναφέρων θα πρέπει να τεθεί στο οικείο κράτος μέλος.
http://logistis-amea.blogspot.com/
Έκτακτη πρόσκληση στους φίλους αναγνώστες που ρωτούν:
Ελάτε στην ομάδα μας ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ προκειμένου να συμμετέχετε στην ομαδική μας προσπάθεια.
Οι συνεργάτες και τα μέλη της ομάδας μας θα σας εξυπηρετήσουν.
https://www.facebook.com/groups/sinigoros.amea/
Προστέθηκε κι άλλο κείμενο, ως Ορθή Επανέκδοση, στις 25 Ιανουαρίου 2018
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Στην προσπάθειά μου να κάνω ανοιχτό αγώνα υπέρ του δικαιώματος της Υγείας, ιδιαίτερα για τους αναπήρους, απευθύνω επιστολή προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ευελπιστώντας ότι θα παρέμβει αποτελεσματικά προκειμένου να εφαρμοστεί Έλεγχος για το Κάπνισμα σε κάθε χώρο απαγόρευσης καπνίσματος, καθώς επίσης να τηρηθούν οι Συνθήκες Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
Επί της ουσίας, με την παρούσα αναφορά επιδιώκονται τα εξής τρία σημαντικά:
1. Επαρκής νομοθεσία για τον Έλεγχο του Καπνίσματος.
2. Εφαρμογή του Εργασιακού Νόμου για την Υγεία και την Ασφάλεια των Εργαζομένων.
3. Προστασία της Υγείας των ΑμεΑ από το παθητικό κάπνισμα.
Αθήνα, 25 Ιανουαρίου 2018
Προς:
ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Επιτροπή Αναφορών
Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Τροφίμων
Σύντομος τίτλος αναφοράς: ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ
Αναλυτικός τίτλος: ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 3730/2008 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΦΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΑ.
Αξιότιμοι κύριοι,
Παίρνω τούτη την πρωτοβουλία να απευθυνθώ προς το Ευρωπαϊκό Όργανο, διότι οι προσπάθειες που έχω κάνει με τα θεσμικά όργανα του Ελληνικού Κράτους δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα.
Επιθυμώ να αναφέρω την ανεπάρκεια του νόμου 3730/2008 «Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις.», οποίος αναφέρεται και σε απαγόρευση χρήσης προϊόντων καπνού (άρθρο 3) στους δημόσιους και ιδιωτικούς κλειστούς χώρους που χρησιμοποιούνται για την παροχή εργασίας, σε όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, κτλ., καθώς επίσης επιθυμώ να αναφέρω τη μη εφαρμογή της σχετικής εργατικής νομοθεσίας που υπαγορεύει τήρηση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων και τέλος, επιθυμώ να αναφέρω το ότι απαιτείται να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα για την προστασία των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) από την έκθεσή τους στο παθητικό κάπνισμα καθώς είναι τα περισσότερο ευάλωτα σ’ αυτό.
Επί της ουσίας, με την παρούσα αναφορά επιδιώκονται τα εξής τρία σημαντικά:
1. Επαρκής νομοθεσία για τον Έλεγχο του Καπνίσματος.
2. Εφαρμογή του Εργασιακού Νόμου για την Υγεία και την Ασφάλεια των Εργαζομένων.
3. Προστασία της Υγείας των ΑμεΑ από το παθητικό κάπνισμα.
Σ’ αυτό το σημείο της αναφοράς μου, - πριν αναφερθώ στους λόγους για τους οποίους εκτιμώ ότι ο ν.3730/2008, όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι και σήμερα, έχει πρόβλημα από την «κατασκευή» του, που είναι και ο σημαντικότερος λόγος για τη μη εφαρμογή του, - θα ήθελα να περιγράψω τη δραματική περίπτωση του υποφαινόμενου, ως ενός πολίτη που δεν καπνίζει, στον καθημερινό του αγώνα να εργαστεί, να σπουδάσει, να θεραπευτεί, να νοσηλευτεί, να συναλλαχτεί, να γυμναστεί, ακόμα και στο να ψυχαγωγηθεί, καθώς παρεμποδίζεται από μια συγκεκριμένη ομάδα πολιτών: Εκείνους τους καπνιστές που δεν εφαρμόζουν τη νομοθεσία.
Η αρχή του δράματος ξεκίνησε απ’ όταν χρειάστηκε, πριν μερικά χρόνια, να νοσηλευτώ σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο της Αττικής, με παροξυσμό από εμετούς λόγω κρίσης από πέτρα στη χολή, όπου νοσηλεύτηκα σε «ράντζο» (φορείο, αντί για κρεβάτι), κι όπου ήμουν υποχρεωμένος να εισπνεώ τον καπνό από το τσιγάρο των καπνιστών που κάπνιζαν στο μπαλκόνι, μόλις ενάμιση μέτρο απόσταση αφού με είχαν τοποθετήσει μπροστά από τις θύρες του μπαλκονιού. Παρ’ όλο που παρακαλούσα, μάταια, τους επισκέπτες να μην καπνίζουν (με μεγάλη δυσκολία να μιλήσω αφού μου ερχόταν πάλι να κάνω εμετό). Επίσης μάταια παρακαλούσα και το ιατρικό προσωπικό να κάνει κάτι για να απαλλαχτώ από το παθητικό κάπνισμα. Δυστυχώς, δεν μου έδιναν καμιά σημασία ως προς αυτό.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τούτη τη δυσάρεστη εμπειρία στη ζωή μου και ζητάω συγγνώμη από το αναγνωστικό κοινό μου για τη δυσάρεστη περιγραφή του βιώματός μου, ευελπιστώ όμως ότι θα έχει θετικό αποτέλεσμα καθώς θα ήθελα η αναφορά μου να προβληματίσει κάθε αναγνώστη και να του επιστήσει την προσοχή.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα του σήμερα, είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο πολίτης να έρχεται αντιμέτωπος με τον καπνό από το τσιγάρο του καπνιστή, αφού αν επισκεφτεί ένα φαρμακείο ο φαρμακοποιός αν είναι καπνιστής πιθανόν να καπνίζει εντός του φαρμακείου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν επισκεφτεί ένα εμπορικό κατάστημα, ή αν επισκεφτεί ένα λογιστικό γραφείο, ή ένα δικηγορικό γραφείο, ή το γραφείο του ασφαλιστή του, ακόμα κι ένα οδοντιατρείο αφού ο οδοντίατρος μπορεί να καπνίζει μέσα στο γραφείο του, ενώ ο καπνός εισέρχεται και στον χώρο της αναμονής των ασθενών.
Όλα τα προηγούμενα μου έχουν συμβεί κι εξακολουθούν.
Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες. Προσωπικά, έχω υποβάλει αναφορές για παραβατικό κάπνισμα σε εφορίες, υπουργεία, κρατικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς, επαγγελματικά λύκεια, για το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, για καντίνα μέσα σε Δημόσιο Νοσοκομείο, για υπηρεσία Μητρώου Ανέργων Ατόμων με Αναπηρία, για Πανεπιστήμια αφού δεν υπάρχει Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που να μην χρησιμοποιούνται οι κλειστοί χώροι του (διάδρομοι, αίθουσες πολιτικών παρατάξεων, γραφεία προσωπικού, κυλικεία, ακόμα και τα αμφιθέατρα όπου γίνεται η παράδοση των μαθημάτων!) ως καπνιστήρια.
Το αποκορύφωμα ήταν όταν χρειάστηκε να υποβάλω τρεις τουλάχιστον αναφορές για παραβατικό κάπνισμα από υγειονομικές επιτροπές που κάπνιζαν στον χώρο εξέτασης των ασθενών στο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας!
Τούτον τον καιρό σπουδάζω σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Έχω υποβάλει τρεις με τέσσερεις καταγγελίες, επώνυμα πάντα, καθώς υπήρχαν σταχτοδοχεία, απουσία απαγορευτικών πινακίδων, απουσία φύλακα-επιστάτη του χώρου (ενώ όμως προβλέπεται από τον κανονισμό του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος) στις αρμόδιες υγειονομικές αρχές, στον Πρύτανη, στον Περιφερειάρχη της Περιφέρειας και στους Υπουργούς Υγείας και Παιδείας. Το αποτέλεσμα είναι να εξακολουθεί το παραβατικό κάπνισμα στους κλειστούς χώρους του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.
Υπήρξε μικρή ανταπόκριση, αλλά μόνο από την υπηρεσία υγειονομικού ελέγχου της Περιφέρειας, η οποία όμως μου εξέφρασε, με επιστολή, την απροθυμία της να κάνει συστηματικούς ελέγχους επειδή θεωρεί ότι πρέπει να το κάνει σε καθημερινή βάση.
Εδώ ίσως αξίζει να αναφέρω ότι, παρ’ όλο που για αρκετές από τις καταγγελίες που έχω υποβάλει έχω ενημερώσει την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, δεν υπήρξε η παραμικρή ανταπόκριση ως προς αυτό.
Η αδελφή μου, η Αναστασία, είναι δασκάλα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Στα πέντε από τα οκτώ Σχολεία που έχει απασχοληθεί είχε διαπιστώσει παραβιάσεις, τις οποίες είχε καταγγείλει, από γονείς και εκπαιδευτικούς, ακόμα και από Διευθυντή που κάπνιζε συστηματικά μέσα στο γραφείο του.
Φυσικά, από τα αποτελέσματα των επιτόπιων ελέγχων, για τις καταγγελίες τις δικές μου και της αδελφής μου, δεν διαπιστώθηκαν ποτέ παραβάσεις! Ως δια μαγείας, οι ελεγκτές πάντα έβρισκαν τα μέρη άκαπνα, ενώ όμως οποιοσδήποτε πολίτης με μία και μόνο επίσκεψη μπορεί να διαπιστώσει από μόνος του το δράμα της παρουσίας καπνού στους περισσότερους χώρους από αυτούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
Ίσως επειδή στην Ελλάδα έχουμε μια λαϊκή παροιμία που λέγεται «Κόρακας κόρακα μάτι δεν βγάζει», που σημαίνει ότι ένας κρατικός υπάλληλος δεν θα «καρφώσει» έναν συνάδελφό του.
Ως ΑμεΑ (άτομο με αναπηρία), έχω αναλάβει τη δημιουργία και τη διαχείριση διαδικτυακής κοινότητας με την ονομασία «ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ», η οποία απαριθμεί τουλάχιστον 35.000 μέλη, επίσης ως Πρόεδρος του Σωματείου «ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ – ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ», του οποίου εκκρεμεί η αναγνώρισή του καθώς είναι ακόμα στα διαδικαστικά τούτες τις στιγμές.
Ευελπιστώ ότι σε ένα ή δύο μήνες το Σωματείο πλέον θα αποκτήσει νομική μορφή.
Για τον παραπάνω λόγο, φροντίζω πάντα να αναφέρω ότι τα άτομα με αναπηρίες (ΑμεΑ) είναι τα πιο ευάλωτα στο παθητικό κάπνισμα καθώς πολλές από τις παθήσεις τους εμφανίζουν ιδιαίτερη ευαισθησία στα περιβάλλοντα με καπνό. Στα Πανεπιστήμια, λόγου χάρη, πάντα υπάρχουν άτομα με αναπηρία, αλλά δυστυχώς αναγκάζονται να γίνονται παθητικοί καπνιστές αφού δεν υπάρχει έλεγχος ούτε αστυνόμευση καθώς από τη νομοθεσία δεν επιτρέπεται η είσοδος σε αστυνομικούς παρά μόνο αν διαπράττεται ποινικό αδίκημα.
 |
| Ελληνικό Πανεπιστήμιο |
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω μερικά παραδείγματα που αφορούν την επιβάρυνση της υγείας ατόμων με αναπηρία:
Περίπτωση καθηγήτριας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που έχει έναν μόνο πνεύμονα, λόγω καρκίνου, η οποία εκτιθόταν σε παθητικό κάπνισμα μέσα στο Λύκειο που εργαζόταν.
Περίπτωση φοιτήτριας Πανεπιστημίου που έχει πάθει τρεις πνευμονικές εμβολές και κάνει τακτική χρήση οξυγόνου. Αναγκάστηκε να φτάσει στο σημείο να δείξει το πιστοποιητικό αναπηρίας της στον καθηγητή της, παρακαλώντας τον να μην καπνίζει μέσα στο αμφιθέατρο διδασκαλίας, προκειμένου να καταφέρει επιτέλους να τον πείσει να αλλάξει συμπεριφορά.
Πρόσφατα με κάλεσαν σε μια ιστορική πόλη της Ελλάδας για να δώσω ομιλία υπέρ των δικαιωμάτων των αναπήρων σε πολιτιστικό κέντρο του Δήμου, παρουσία του Δημάρχου κι επίσημου εκπροσώπου της Ελληνικής Αστυνομίας.
Στην ομιλία μου ανέφερα το πρόβλημα της στέρησης της πρόσβασης στα ΑμεΑ σε χώρους εργασίας ή και χώρους ψυχαγωγίας και υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αργότερα το συζήτησα με τον Δήμαρχο και την Εκπρόσωπο της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο Δήμαρχος μου υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να κάνει κάτι ενώ η Εκπρόσωπος μου είπε ότι για να εφαρμοστεί η νομοθεσία για το κάπνισμα θα πρέπει πρώτα οι πολίτες να είναι ώριμοι.
Αργότερα, πήγαμε σε μια καφετέρια, στην οποία οι πελάτες μέσα κάπνιζαν. Απευθύνθηκα στον ιδιοκτήτη και η απάντησή του ήταν πώς δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω.
Πιο μετά, με κάλεσε ο Δήμαρχος σε χώρο του Δημαρχείου για να γευματίσω μαζί με τους οικοδεσπότες μου. Ο χώρος ήταν εστιατόριο. Τελειώνοντας το γεύμα και πηγαίνοντας προς την τουαλέτα, παρατήρησα μια παρέα με μικρά παιδιά και μια κυρία που κάπνιζε δίπλα στα παιδιά, ίσως να ήταν η μητέρα τους. Τους έκανα πολύ ευγενικά μια παρατήρηση ότι στον κλειστό χώρο το κάπνισμα βλάπτει την υγεία των παιδιών. Όμως, η ανταπόκριση της κυρίας ήταν να ρουφήξει το τσιγάρο της εκπνέοντας επιδεικτικά τον καπνό της απαξιώνοντας ακόμα και να με κοιτάξει.
Αυτό έγινε μέσα στον χώρο του Δημαρχείου.
Το δικό μου συμπέρασμα ως προς τα παραπάνω περιστατικά είναι ότι οι πολίτες για να ωριμάσουν χρειάζονται ένα άκαπνο περιβάλλον και ενημέρωση, συνεχής σωστή πληροφόρηση και παιδεία. Αυτά μπορεί να τους τα προσφέρει μονάχα μια επαρκής νομοθεσία, το ελληνικό Κράτος και οι αρμόδιες αρχές.
Σε ένα καπνικό περιβάλλον ο καπνιστής δεν μπορεί να αλλάξει συμπεριφορά, δεν καταφέρνει να διακόψει οριστικά το κάπνισμα, ώστε να απαλλαχτεί από αυτό και φυσικά δεν θα μπορέσει να ωριμάσει.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 2017 έστειλα επιστολή προς τους Πρυτάνεις και τους Αντιπρυτάνεις όλων των Πανεπιστημίων της χώρας, καθώς και στους Υπουργούς των υπουργείων Παιδείας και Υγείας, για ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΝΟ, κατά το παράδειγμα του Πανεπιστημίου Reno, της Νεβάδα, στις Η.Π.Α., όπου από τον Αύγουστο του 2015, έχει ενώσει σχεδόν 1.200 άλλα κολέγια και πανεπιστήμια των ΗΠΑ σε μια κοινή προσπάθεια για να γίνουν πανεπιστήμια χωρίς καπνό.
Δυστυχώς, δεν υπήρξε απάντηση, ούτε καν από τις ιατρικές σχολές, με μοναδική εξαίρεση τα συγχαρητήρια που δέχτηκα από τον κύριο Γιάννη Κουτεντάκη, τον Κοσμήτορα ΣΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Επίσης, έχω λάβει επιστολή, με συγχαρητήρια και ιδιαίτερα τιμητικούς χαρακτηρισμούς, από την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία για τις καταγγελίες που έχω κάνει για το δικό μου Εκπαιδευτικό Ίδρυμα.
Εκτός από τους χώρους εκπαίδευσης, αξίζει να αναφερθούν ακόμα δύο παραδείγματα καθώς και η δική μου περίπτωση:
Η περίπτωση μιας κυρίας που έπαθε μόνιμη βλάβη η υγεία της από το παθητικό κάπνισμα στο οποίο εκτιθόταν για δεκαπέντε χρόνια μέσα σε Κρατικό Κανάλι.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση μιας κυρίας που εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο. Η κυρία έχει αποκτήσει μόνιμο αναπνευστικό πρόβλημα υγείας επειδή οι ιατροί καπνίζουν στον χώρο εργασίας της και δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τους σταματήσει καθώς δεν μπορεί να παρουσιάσει αποδείξεις για τα γεγονότα.
Σε προσωπικό επίπεδο, δυσκολεύομαι πάρα πολύ στην αναζήτηση εργασίας καθώς στους περισσότερους χώρους δεν εφαρμόζεται ο νόμος, σε παραβίαση όμως και της εργατικής νομοθεσίας περί τήρησης των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Ενώ, παράλληλα, ζω στην Ελλάδα της Οικονομικής Ύφεσης και της μεγαλύτερης ανεργίας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αρνήθηκα θέσεις εργασίας επειδή μου είναι αδύνατον να παρευρεθώ σε κλειστό χώρο όπου υπάρχει καπνός από τσιγάρο, δεν το αντέχει ο οργανισμός μου, με αποτέλεσμα να μένω συχνά άνεργος αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες και φτώχεια.
Δυστυχώς για μένα, οι υποψήφιοι εργοδότες ήταν ανένδοτοι σ’ αυτό το θέμα καθώς δεν ήθελαν να απαγορεύσουν το κάπνισμα στους χώρους ευθύνης τους.
Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα, ο πολίτης φοβάται να καταγγείλει καθώς αυτό θεωρείται ρουφιανιά (συκοφαντία, σπιουνιά), ενώ στις περισσότερες των περιπτώσεων θα βρεθεί «στοχοποιημένος» και αντιμέτωπος με τις αποδοκιμασίες των συμπολιτών του, με την ενδεχόμενη απόλυσή του, μέχρι και με απειλές, προσωπικά μου έχει συμβεί να με απειλήσουν, μέσα σε Λύκειο.
Σε συνέχεια της αναφοράς μου επιθυμώ να θίξω τα ανεπαρκή σημεία του νόμου 3730/2008 «Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις.
Αν συγκρίνουμε τον νόμο της Ελλάδας με τον αντίστοιχο νόμο της Κύπρου «Ν.24(Ι)/2017, Προστασία της Υγείας και Έλεγχος του Καπνίσματος», μπορούμε πολύ εύκολα να διαπιστώσουμε ότι ο νόμος της Κύπρου δεν αφήνει «ανοικτά παράθυρα» για μη εφαρμογή του καθώς:
Ο ελληνικός νόμος δεν εφαρμόζεται επειδή από την κατασκευή του είναι μη εφαρμόσιμος, κυρίως επειδή δεν επιβάλλει αστυνόμευση, αφού δεν ορίζει την αστυνομία ως όργανο ελέγχου και έχει μόνο διοικητικό χαρακτήρα αντί να έχει και ποινικό.
Σ’ αυτό το σημείο ίσως αξίζει να αναφέρουμε ότι, στην Ελλάδα, η εικόνα των αστυνομικών που καπνίζουν είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει.
Ενώ, ο νόμος της Κύπρου:
1. Έχει την κατάλληλη περιγραφή, αναφέρεται άμεσα στην Προστασία της Υγείας και τον Έλεγχο του καπνίσματος, ενώ ο ελληνικός νόμος αναφέρεται στην Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις.
2. Ορίζει τους "Χώρους Απαγόρευσης του καπνίσματος»
3. Ορίζει ως όργανο ελέγχου τον «Εξουσιοδοτημένο λειτουργό», ο οποίος έχει την εξουσία να εισέρχεται στους χώρους απαγόρευσης του καπνίσματος για να ελέγξει περί αυτού και να επιβάλλει πρόστιμο. Ο "εξουσιοδοτημένος λειτουργός" μπορεί να είναι αστυνομικός, υπάλληλος υγειονομικής υπηρεσίας, υπάλληλος του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας κλπ. Κατ' αυτόν τον τρόπο ο νόμος της Κύπρου φροντίζει να υπάρχει αστυνόμευση, ως προς τον έλεγχο του καπνίσματος, σε κάθε χώρο απαγόρευσης καπνίσματος.
4. Για κάθε χώρο απαγόρευσης καπνίσματος θεωρεί ότι υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για τον χώρο αυτό και σε περίπτωση παραβίασης του αποδίδει ποινικό αδίκημα με τσουχτερό πρόστιμο, ακόμα και φυλακή, εκτός αν ο υπεύθυνος αποδείξει ότι έλαβε κατάλληλα μέτρα, όπως π.χ. να καλέσει και να ενημερώσει τις διωκτικές αρχές.
5. Ορίζει συγκεκριμένα σε ποιους χώρους απαγορεύεται το κάπνισμα και σε ποιους επιτρέπεται.
6. Θέτει προδιαγραφές ώστε όταν υπάρχει επαφή χώρου απαγόρευσης του καπνίσματος και χώρου όπου επιτρέπεται το κάπνισμα να διατηρηθεί η προστασία της υγείας.
7. Προβλέπεται απαγόρευση καπνίσματος σε οχήματα δημόσιας χρήσης ή ιδιωτικής χρήσης στα οποία επιβαίνουν ανήλικα άτομα, δηλαδή άτομα που δεν έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.
Στην Ελλάδα:
Προβλέπεται απαγόρευση στη χρήση προϊόντων καπνού στα πάσης φύσεως αυτοκίνητα ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης, όταν επιβαίνουν ανήλικοι κάτω των 12 ετών. Δηλαδή, τα έφηβα παιδιά από 12 ετών και άνω επιτρέπεται να εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα!
Το βασικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ένα:
Δεν υπάρχει αστυνόμευση, δεν υπάρχει έλεγχος για το κάπνισμα.
Κάθε προσπάθεια που κάνουν οι πολίτες να απευθυνθούν στους Υπουργούς Υγείας καταλήγει πάντα ανώφελη καθώς συνηθίζεται να προβάλλονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φωτογραφίες του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας που καπνίζει μέσα σε κλειστούς δημόσιους χώρους. Ο ίδιος έχει δηλώσει σε ομιλία του ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση.
 |
| Έλληνας Υπουργός Υγείας |
 |
| Υπουργείο Υγείας της Ελλάδας |
Oλοκληρώνοντας, επιθυμώ να τονίσω και την ιδιαίτερη σημασία που έχει το να πρέπει να εφαρμόζεται η νομοθεσία περί απαγόρευσης καπνίσματος σε όλους τους χώρους στους οποίους αναφερθήκαμε προηγουμένως, καθώς και στους χώρους αναψυχής και υγειονομικού ενδιαφέροντος καθώς αποτελούν χώρους εργασίας επειδή σ’ αυτούς τους χώρους παραβιάζεται η τήρηση των κανόνων Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων, δηλαδή παραβιάζεται και η Εργατική Νομοθεσία.
Απευθυνόμενος στο Ευρωκοινοβούλιο και επικαλούμενος το δικαίωμα στη Δημόσια Υγεία καθώς και τις Δημοκρατικές Αρχές, κάνω έκκληση για αποτελεσματική παρέμβαση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου στην Ελλάδα να θεσμοθετηθεί ένας εφαρμόσιμος νόμος για την προστασία της Δημόσιας Υγείας και του Ελέγχου του Καπνίσματος.
Επείγει να νομοθετηθούν νέες εφαρμόσιμες διατάξεις για την προστασία της Υγείας και τον έλεγχο του καπνίσματος, στα πρότυπα της Κύπρου, όπως επίσης, επείγει να ξεκινήσει, για πρώτη φορά, καμπάνια κατάλληλης ενημέρωσης των πολιτών και να εφαρμοστούν οι κανόνες για την Υγεία και την Ασφάλεια των εργαζομένων σε κάθε χώρο εργασίας.
Προπάντων όμως χρειάζεται να προστατευθεί το δικαίωμα στην Υγεία των ατόμων με αναπηρία επειδή είναι τα περισσότερο ευάλωτα.
Σας ευχαριστώ,
Με άπειρη εκτίμηση,
Ανδρέας Μπαρδάκης.
Δημιουργός της διαδικτυακής ομάδας "ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ", Πρόεδρος του υπό σύσταση σωματείου "ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ - ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ".
01.10.2018. Πρόσθετο έγγραφο στην αναφορά μας με θέμα:
ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ.
https://drive.google.com/open?id=1BbUZQ5pLdegFnqylfbabLTxuQilA4ilb
(Με παραπομπή στις σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία)
Τελευταία ενημέρωση, 21 Φεβρουαρίου 2019:
Λάβαμε ταχυδρομικώς την απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου, με ημερομηνία 12.02.2019, η οποία συνοψίζει στο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει τα εν λόγω ζητήματα σε διμερείς διαβουλεύσεις και δεσμεύεται να εξακολουθήσει να συνεργάζεται με τα κράτη μέλη στην εφαρμογή και επιβολή της εφαρμογής της σύστασης του Συμβουλίου για περιβάλλον χωρίς καπνό.
Συμπέρασμα:
Το ζήτημα που εγείρει ο αναφέρων θα πρέπει να τεθεί στο οικείο κράτος μέλος.
http://logistis-amea.blogspot.com/
Έκτακτη πρόσκληση στους φίλους αναγνώστες που ρωτούν:
Ελάτε στην ομάδα μας ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ προκειμένου να συμμετέχετε στην ομαδική μας προσπάθεια.
Οι συνεργάτες και τα μέλη της ομάδας μας θα σας εξυπηρετήσουν.
https://www.facebook.com/groups/sinigoros.amea/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, εφόσον επιθυμείτε απάντηση στο ερώτημα σας, καλύτερα να έρθετε στη διαδικτυακή ομάδα του Facebook «Συνήγορος των ΑμεΑ», διότι εδώ πλέον δεν προλαβαίνουμε να δίνουμε απαντήσεις, καθώς τα ερωτήματα που λαμβάνουμε σε καθημερινή βάση είναι πάρα πολλά.
Ο σύνδεσμος που οδηγεί στην ομάδα μας: https://www.facebook.com/groups/sinigoros.amea/