🟢 Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας (Ε.Μ.Επ.) - Σύντομος οδηγός για εκπροσώπους

 Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας (Ε.Μ.Επ.) - Σύντομος οδηγός για εκπροσώπους

Το Ε.Μ.Επ. καταγράφει τον αριθμό κινητού και την ηλεκτρονική/ταχυδρομική διεύθυνση κάθε πολίτη, ώστε το Δημόσιο να επικοινωνεί έγκαιρα και με ασφάλεια.
Η υποχρέωση προκύπτει από τους Ν. 4704/2020 και Ν. 5142/2024 - δεν επιφέρει πρόστιμα, είναι διοικητική εγγραφή.

Γιατί είναι απαραίτητο:

• Τα στοιχεία του Ε.Μ.Επ. δεν κοιμούνται σε συρτάρια·
  τα χρησιμοποιούν για να σας αναγνωρίζουν χωρίς λάθη,
  να σας βρίσκουν όταν πρέπει να σας μιλήσουν,
  να σας στέλνουν έγγραφα με τρόπο έγκυρο,
  και -όταν το απαιτεί η ασφάλεια-
  να σηκώνουν το κινητό σας σαν δεύτερη κλειδαριά,
  δίνοντάς σας κωδικούς μιας χρήσης για πρόσβαση σε υπηρεσίες.

  Πηγές: ν. 4704/2020 (άρθρο 17), ν. 4727/2020 (άρθρα 29, 34, 84).

Προκειμένου να απαντηθούν οι απορίες των γονέων σχετικά με την εγγραφή (πλέον υποχρεωτική, αλλά όχι αυστηρά) των ανήλικων τέκνων τους (με ή χωρίς αναπηρία) στο Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας Πολιτών (Ε.Μ.Επ.), καθώς και των συμπαραστατών ενήλικων ατόμων -που τελούν σε δικαστική επιμέλεια, μερική ή πλήρης- έχω συντάξει έναν Πρακτικό Οδηγό Εγγραφής για Εκπροσώπους.

Ας τον διαδώσουμε!

Σε περίπτωση μεταβολής των στοιχείων επικοινωνίας σας, οφείλετε να ενημερώνετε το Ε.Μ.Επ. εντός τριάντα (30) ημερών από τη μεταβολή.

 Όταν το άτομο δεν μπορεί να ενεργήσει αυτόνομα (π.χ. ανήλικος, υπό δικαστική συμπαράσταση ή με αναπηρία), η νομοθεσία προβλέπει την καταχώριση των στοιχείων από τον νόμιμο εκπρόσωπό του.

ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΣΤΟ Ε.Μ.ΕΠ. ΓΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ

 Η διαδικασία απαιτεί επίσκεψη σε ΚΕΠ.

(Βασίζεται στην Υπ. Απόφαση 24596/ΕΞ/2023, ΦΕΚ Β’ 3399/19-05-2023.) 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Κ.Ε.Π.

Ίσως αναρωτιέστε γιατί δεν μπορείτε να κάνετε τη διαδικασία ηλεκτρονικά από το σπίτι σας, μέσω του gov.gr.

Ο λόγος είναι απλός: Η είσοδος στην υπηρεσία του Ε.Μ.Επ. απαιτεί τους αυστηρά προσωπικούς κωδικούς TAXISnet του ατόμου. Επιπλέον, η καταχώριση αυτή έχει την ίδια νομική βαρύτητα με μια "Υπεύθυνη Δήλωση".

Τα πρόσωπα που εκπροσωπείτε (είτε λόγω ανηλικότητας είτε λόγω δικαστικής συμπαράστασης) δεν μπορούν νομικά να κάνουν αυτή τη δήλωση μόνα τους. Γι' αυτό, ο μοναδικός δρόμος που έχει προβλέψει η Πολιτεία είναι η επίσκεψή σας σε ένα Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.). Εκεί, ένας υπάλληλος θα ελέγξει τα επίσημα έγγραφά σας (π.χ. τη δικαστική απόφαση) και θα επιβεβαιώσει ότι έχετε το νόμιμο δικαίωμα να δράσετε εκ μέρους τους.

Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζετε το εξής:

 Όταν ακολουθείτε τη διαδικασία μέσω Κ.Ε.Π., η ταυτοποίηση γίνεται με φυσική παρουσία. Αυτό σημαίνει ότι δεν απαιτείται η επιπλέον διασταύρωση του αριθμού κινητού με κάποιο πιστωτικό ίδρυμα (τράπεζα) ή τον πάροχο κινητής τηλεφωνίας, όπως συμβαίνει στην αμιγώς ηλεκτρονική διαδικασία. Η επιβεβαίωση της κατοχής του τηλεφώνου γίνεται εκείνη τη στιγμή, με την αποστολή ενός κωδικού μιας χρήσης (OTP) στη συσκευή που έχετε μαζί σας, τον οποίο επιδεικνύετε στον υπάλληλο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΕΙΜΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΠΑΣΤΑΣΤΑΤΗΣ. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;

 
Η διαδικασία αλλάζει ανάλογα με το τι ακριβώς αναγράφει η δικαστική σας απόφαση.

2.1. Περίπτωση Α: Το άτομο βρίσκεται σε ΠΛΗΡΗ ΣΤΕΡΗΤΙΚΗ δικαστική συμπαράσταση.

• Ποιος πάει στο Κ.Ε.Π.; Πηγαίνετε μόνο εσείς (ο δικαστικός συμπαραστάτης). Δεν χρειάζεται να είναι μαζί σας το άτομο που εκπροσωπείτε.

• Τι πρέπει να έχετε μαζί σας (Checklist):

  1. Την ταυτότητα ή το διαβατήριό σας.

  2. Τον ΑΦΜ του ατόμου που εκπροσωπείτε.

  3. Την πρωτότυπη (ή επίσημο αντίγραφο) Δικαστική Απόφαση που σας ορίζει συμπαραστάτη και αναφέρει ρητά την "πλήρη στερητική" συμπαράσταση.

  4. Τη συσκευή με τον αριθμό κινητού τηλεφώνου που θα δηλώσετε ως τον πιστοποιημένο αριθμό του εκπροσωπούμενου. (Προσοχή: Αυτός ο αριθμός πρέπει να είναι μοναδικός και να μην τον έχετε ήδη δηλώσει στο δικό σας Ε.Μ.Επ. ).

• Τι θα γίνει στο Κ.Ε.Π.: Θα δηλώσετε στον υπάλληλο ότι ενεργείτε ως εκπρόσωπος. Ο υπάλληλος θα ελέγξει την απόφαση, θα την σκανάρει και θα καταχωρίσει τον πιστοποιημένο αριθμό, στέλνοντας έναν κωδικό OTP στη συσκευή που έχετε μαζί σας για επιβεβαίωση.

Για την καταχώριση του αριθμού κινητού τηλεφώνου του εκπροσωπούμενου στο Ε.Μ.Επ. δεν απαιτείται η διασταύρωσή του με τον πάροχο της κινητής τηλεφωνίας ή το πιστωτικό ίδρυμα.

2.2. Περίπτωση Β: Το άτομο βρίσκεται σε ΜΕΡΙΚΗ ή ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ δικαστική συμπαράσταση.

• Ποιος πάει στο Κ.Ε.Π.; Πρέπει να πάτε υποχρεωτικά ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ. Και εσείς (ο συμπαραστάτης) ΚΑΙ το άτομο που εκπροσωπείτε.

• Τι πρέπει να έχετε μαζί σας (Checklist):

  1. Την ταυτότητα ή το διαβατήριό σας.

  2. Την ταυτότητα ή το διαβατήριο του ατόμου που εκπροσωπείτε.

  3. Τον ΑΦΜ και των δύο σας.

  4. Την πρωτότυπη (ή επίσημο αντίγραφο) Δικαστική Απόφαση.

  5. Τη συσκευή του κινητού τηλεφώνου που θα δηλωθεί (π.χ. το κινητό του ίδιου του ατόμου, αν διαθέτει).

• Τι θα γίνει στο Κ.Ε.Π.: Ο υπάλληλος θα ταυτοποιήσει και τους δύο σας. Το άτομο που εκπροσωπείτε θα δώσει τη συναίνεσή του για την καταχώριση, και εσείς θα συνυπογράψετε, παρέχοντας τη νόμιμη συνδρομή που ορίζει η απόφαση.

Για την καταχώριση του αριθμού κινητού τηλεφώνου του εκπροσωπούμενου στο Ε.Μ.Επ. δεν απαιτείται η διασταύρωσή του με τον πάροχο της κινητής τηλεφωνίας ή το πιστωτικό ίδρυμα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΕΙΜΑΙ ΓΟΝΕΑΣ/ΚΗΔΕΜΟΝΑΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥ. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;

Πολύ Σημαντική Διευκρίνιση (Για να μην γίνει το λάθος):

Το Ε.Μ.Επ. διαχειρίζεται δύο (2) διαφορετικούς τύπους αριθμών κινητού.

1. Ο «Πιστοποιημένος Αριθμός Κινητού»: Αυτός είναι ο κύριος αριθμός ασφαλείας. Χρησιμοποιείται για να σας στέλνει το κράτος κωδικούς (OTP). Ο νόμος λέει ότι αυτός ο αριθμός πρέπει να είναι μοναδικός για κάθε ΑΦΜ. Δηλαδή, δεν μπορείτε να βάλετε τον δικό σας πιστοποιημένο αριθμό στο ΑΦΜ του παιδιού. Επομένως δηλώνετε κινητό που είναι στο όνομα και στο ΑΦΜ του παιδιού.

2. Ο «Αριθμός Κινητού Τηλεφώνου Επικοινωνίας»: Αυτός δηλώνεται στα «Λοιπά Στοιχεία Επικοινωνίας». Ο σκοπός του είναι απλός: να σας βρίσκουν. Εδώ μπορείτε να βάλετε τον δικό σας αριθμό.

Αφού τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, δείτε τι ισχύει για τους ανηλίκους:

3.1. Περίπτωση Α: Το παιδί μου είναι ανήλικο ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ.

• Καλά νέα: Ο νόμος έχει προβλέψει ρητά τη δική σας περίπτωση για να σας διευκολύνει.

• Ποιος πάει στο Κ.Ε.Π.; Πηγαίνετε μόνο εσείς (ο γονέας ή ο επίτροπος). Δεν χρειάζεται να είναι μαζί σας το παιδί.

• Τι πρέπει να έχετε μαζί σας (Checklist):

  1. Την ταυτότητά σας.

  2. Τον ΑΦΜ του παιδιού (για την έναρξη της διαδικασίας).

  3. Τον ΑΜΚΑ του παιδιού (για τη διασταύρωση της αναπηρίας).

  4. Ένα πρόσφατο Πιστοποιητικό Οικογενειακής Κατάστασης (για να αποδείξετε ότι είστε ο γονέας) ή την απόφαση Επιτροπείας (αν είστε επίτροπος).

  5. Πολύ Σημαντικό: Τη συσκευή του κινητού τηλεφώνου που θα δηλωθεί ως ο «Πιστοποιημένος Αριθμός» του παιδιού. Πρέπει να είναι ένας αριθμός που ανήκει μόνο στο παιδί (π.χ. μια κάρτα SIM στο όνομά του ή στο δικό σας, αλλά που δεν την έχετε δηλώσει στον δικό σας ΑΦΜ ).

• Σημείωση: Δεν χρειάζεται να έχετε μαζί σας πιστοποιητικό αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Η διαδικασία, σύμφωνα με το Άρθρο 17 της απόφασης, είναι συγκεκριμένη: Ο υπάλληλος του ΚΕΠ πρώτα καταχωρίζει τον ΑΦΜ του παιδιού και, στη συνέχεια, επιλέγει το πεδίο «Ανήλικο με αναπηρία» και εισάγει τον ΑΜΚΑ του ανηλίκου. Μέσω του ΑΜΚΑ γίνεται η αυτόματη ψηφιακή διασταύρωση με το μητρώο αναπηρίας του e-ΕΦΚΑ.

• Τι μπορείτε να κάνετε στο Κ.Ε.Π.:

  • 1. Να καταχωρίσετε τον «Πιστοποιημένο Αριθμό»: Θα δώσετε στον υπάλληλο τον αριθμό του παιδιού και θα λάβετε έναν κωδικό (OTP) στη συσκευή που έχετε μαζί σας για να τον πιστοποιήσετε.

  • 2. Να καταχωρίσετε τον «Αριθμό Επικοινωνίας»: Θα ζητήσετε επίσης να καταχωριστεί στα «Λοιπά Στοιχεία» ο δικός σας αριθμός κινητού, ως «αριθμός κινητού τηλεφώνου επικοινωνίας».

 Για την καταχώριση του αριθμού κινητού τηλεφώνου του εκπροσωπούμενου στο Ε.Μ.Επ. δεν απαιτείται η διασταύρωσή του με τον πάροχο της κινητής τηλεφωνίας ή το πιστωτικό ίδρυμα.

3.2. Περίπτωση Β: Το παιδί μου είναι ανήλικος (χωρίς αναπηρία).

• Σημαντική Διευκρίνιση: Εδώ ο νόμος είναι πιο αυστηρός.

• Αν θέλετε να καταχωρίσετε «Πιστοποιημένο Αριθμό Κινητού» (τον αριθμό ασφαλείας): Ο νόμος δεν φαίνεται να το επιτρέπει αυτό. Η διαδικασία αυτή είναι "κλειδωμένη" και η εξαίρεση που υπάρχει αφορά μόνο τους ανηλίκους με αναπηρία.

• Αν θέλετε να καταχωρίσετε «Λοιπά Στοιχεία Επικοινωνίας» (π.χ. το email σας ή το κινητό σας για να σας βρίσκουν): Αυτό ΜΠΟΡΕΙΤΕ να το κάνετε. Είναι πολύ χρήσιμο, ώστε το κράτος να μπορεί να επικοινωνεί μαζί σας για θέματα που αφορούν το παιδί (π.χ. υγεία, σχολείο).

• Διαδικασία για τα «Λοιπά Στοιχεία»:

  • Ποιος πάει στο Κ.Ε.Π.: Πηγαίνετε μόνο εσείς (ως "Φυσικός γονέας" ή "Επίτροπος").

  • Τι πρέπει να έχετε μαζί σας (Checklist):

    1. Την ταυτότητά σας.

    2. Τον ΑΦΜ του παιδιού.

    3. Πρόσφατο Πιστοποιητικό Οικογενειακής Κατάστασης ή Δικαστική Απόφαση Επιτροπείας.

       
       
       

       

  Πώς να καταχωρίσετε ανήλικους και άτομα με αναπηρία στο Ε.Μ.Επ. – Η διαδικασία βήμα-βήμα στο ΚΕΠ

  Περίπτωση	Τι δηλώνεται; (Βάσει Οδηγού)	Διαδικασία στο ΚΕΠ (από Εκπρόσωπο)
  1. Απλό Ανήλικο (Τέκνο)	ΜΟΝΟ «Λοιπά Στοιχεία Επικοινωνίας» Μπορείτε να δηλώσετε π.χ. το δικό σας email ή κινητό στα «Λοιπά στοιχεία επικοινωνίας» για τον ΑΦΜ του παιδιού. ✘ ΔΕΝ μπορεί να καταχωριστεί «Πιστοποιημένος Αριθμός Κινητού»	1. Προσέρχεται ο γονέας/κηδεμόνας. 2. Δίνει ΑΦΜ γονέα & ΑΦΜ ανηλίκου. 3. Ταυτοποίηση γονέα. 4. Ζητά καταχώριση «Λοιπών Στοιχείων». 5. Προσκομίζει Πιστ. Οικογενειακής Κατάστασης.
  2. Ανήλικο με Αναπηρία	ΚΑΙ «Πιστοποιημένος Αριθμός» ΚΑΙ «Λοιπά Στοιχεία» 1. Μπορεί να καταχωριστεί «Πιστοποιημένος Αριθμός» (μοναδικός αριθμός, π.χ. νέα SIM). 2. Μπορεί να καταχωριστεί άλλος αριθμός στα «Λοιπά στοιχεία» (π.χ. κινητό γονέα).	1. Προσέρχεται ο γονέας/κηδεμόνας. 2. Δίνει ΑΦΜ γονέα & ΑΦΜ ανηλίκου. 3. Ταυτοποίηση γονέα. 4. Επιλογή πεδίου «Ανήλικο με αναπηρία» από υπάλληλο. 5. Εισαγωγή ΑΜΚΑ ανηλίκου και αυτόματη διασταύρωση με e-ΕΦΚΑ. ✔ Δεν απαιτείται διασταύρωση με πάροχο. ✘ ΔΕΝ απαιτείται ΚΕΠΑ.
  3. Ενήλικος σε Δικαστική Συμπαράσταση	ΚΑΙ «Πιστοποιημένος Αριθμός» ΚΑΙ «Λοιπά Στοιχεία» 1. Μπορεί να καταχωριστεί «Πιστοποιημένος Αριθμός» (μοναδικός για ΑΦΜ συμπαραστατούμενου). 2. Μπορεί να καταχωριστεί και άλλος αριθμός στα «Λοιπά Στοιχεία» (π.χ. κινητό συμπαραστάτη).	1. Στην πλήρη δικαστική συμπαράσταση προσέρχεται μόνο ο συμπαραστάτης. 2. Δίνει ΑΦΜ συμπαραστάτη & ΑΦΜ συμπαραστατούμενου. 3. Ταυτοποίηση συμπαραστάτη. 4. Προσκόμιση επικυρωμένου αντιγράφου της δικαστικής απόφασης. ✔ Δεν απαιτείται διασταύρωση με πάροχο.

  © 2025 Ανδρέας Μπαρδάκης

Ανησυχείτε για τον «Προσωπικό Αριθμό»; Στην Κίνα, ο Εφιάλτης Είναι Ήδη Πραγματικότητα

Η συζήτηση για τον «Προσωπικό Αριθμό» -για τον οποίο κυκλοφορεί πολλή διαστρέβλωση στα κοινωνικά δίκτυα σχετικά με το τι ισχύει νομικά- προκαλεί σε πολλούς από εμάς μια ενστικτώδη ανησυχία. Η ιδέα ότι όλες οι ψηφιακές μας ταυτότητες - ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ιατρικό ιστορικό, ποινικό μητρώο - θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν σε έναν μοναδικό αριθμό. Ένας αριθμός που θα δίνει στο κράτος μια πλήρη, ενοποιημένη εικόνα για εμάς.

Είναι ο φόβος της ολοκληρωτικής διαφάνειας απέναντι στην εξουσία. Ο φόβος του τι θα συνέβαινε αν αυτή η ενοποιημένη γνώση χρησιμοποιούνταν εναντίον μας.

Αυτός ο φόβος, που για εμάς είναι μια θεωρητική ανησυχία για το μέλλον, στην Κίνα είναι η καθημερινή πραγματικότητα.

Ξεχάστε τον μύθο του ενιαίου "Social Score".* Η αλήθεια είναι πολύ πιο ωμή. Η Κίνα έχει ήδη χτίσει ένα οικοσύστημα όπου η ενοποίηση δεδομένων δεν είναι απλώς για διοικητική ευκολία. Είναι ένα όπλο σχεδιασμένο για να συνθλίβει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

* Το Social Score (ή Κοινωνικό Σκορ) είναι ένα σύστημα αξιολόγησης της κοινωνικής συμπεριφοράς των πολιτών, βασισμένο σε δεδομένα που συλλέγει το κράτος ή ιδιωτικοί φορείς.

Ας δούμε, κομμάτι-κομμάτι, πώς ακριβώς καταργείται η ελευθερία στην πράξη.

1. Το Ψηφιακό Κλουβί: Κατάργηση της Ελευθερίας του Λόγου

 

Το πρώτο δικαίωμα που πεθαίνει είναι η ελευθερία της έκφρασης.

Το «Μεγάλο Τείχος Προστασίας» (Great Firewall) δεν είναι απλώς ένα φίλτρο που μπλοκάρει το Facebook. Είναι ένα ενεργό όπλο λογοκρισίας. Χρησιμοποιεί τεχνολογίες όπως η «Βαθιά Επιθεώρηση Πακέτων» (DPI), που σημαίνει ότι το σύστημα σκανάρει ενεργά το περιεχόμενο της διαδικτυακής σας κίνησης, ψάχνοντας για απαγορευμένες λέξεις.

Το Σοκ: Η λογοκρισία δεν σταματά εκεί. Ο νόμος υποχρεώνει τις ίδιες τις εταιρείες, όπως η Tencent (η ιδιοκτήτρια του WeChat), να λειτουργούν ως κατάσκοποι του κράτους. Μια ιδιωτική σας συνομιλία στο WeChat μπορεί να χρησιμοποιηθεί, και έχει χρησιμοποιηθεί, ως αποδεικτικό στοιχείο εναντίον σας σε δικαστήριο. Μπορεί να σας οδηγήσει στο εδώλιο.

Για να σας συλλάβουν, δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι. Αρκεί να γράψετε κάτι. Η σκόπιμα ασαφής κατηγορία «πρόκληση καβγάδων και ταραχών» χρησιμοποιείται κατά κόρον για να φυλακίσει οποιονδήποτε ασκεί κριτική online. Άνθρωποι έχουν καταδικαστεί απλώς για επτά αναρτήσεις τους στα social media.

2. Το Πανταχού Παρών Μάτι: Κατάργηση της Ιδιωτικότητας

Το δεύτερο δικαίωμα που εξαφανίζεται είναι το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα και την ανωνυμία.

Η Κίνα έχει μετατραπεί σε ένα γιγαντιαίο στούντιο παρακολούθησης. Με πάνω από 700 εκατομμύρια κάμερες CCTV εγκατεστημένες - σχεδόν μία κάμερα για κάθε δύο πολίτες- το δίκτυο "Skynet" (Δίχτυ του Ουρανού) και "Sharp Eyes" (Κοφτερά Μάτια) παρακολουθεί τα πάντα.

Το Σοκ: Αυτές δεν είναι απλές κάμερες. Είναι οπλισμένες με Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) και αναγνώριση προσώπου. Το σύστημα δεν βλέπει απλώς ένα πλήθος. Βλέπει εσάς. Μπορεί να σας ταυτοποιήσει, να σας ακολουθήσει και, όπως έχει τεκμηριωθεί, να στοχεύσει αυτόματα συγκεκριμένες εθνοτικές μειονότητες, όπως τους Ουιγούρους, απλώς από τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους.

Αυτό δεν είναι θεωρητικό. Το 2021, η επαρχία Χενάν προκήρυξε διαγωνισμό για ένα σύστημα παρακολούθησης με έναν συγκεκριμένο σκοπό: να εντοπίζει, να «φακελώνει» και να παρακολουθεί δημοσιογράφους (ειδικά ξένους) και φοιτητές. Τα έγγραφα μιλούσαν ανοιχτά για «τιμωρία» όσων δημοσιογράφων έμπαιναν στην «κόκκινη» λίστα.

3. Η Νομική Παγίδα: Κατάργηση του Απορρήτου

Πώς είναι δυνατόν όλα αυτά; Επειδή το δικαίωμα στο απόρρητο έχει καταργηθεί νομικά.

Ένα πλέγμα νόμων, με πιο εξωφρενικό τον «Νόμο περί Εθνικών Πληροφοριών», ορίζει κάτι απίστευτο: κάθε κινεζική εταιρεία και κάθε πολίτης είναι νομικά υποχρεωμένος να «συνεργάζεται» και να παραδίδει οποιαδήποτε δεδομένα στις υπηρεσίες πληροφοριών, εάν ζητηθούν.

Το Σοκ: Αυτό σημαίνει ότι οι τεχνολογικοί γίγαντες όπως η Alibaba και η Tencent δεν έχουν νομικό δικαίωμα να αρνηθούν στο κράτος την πρόσβαση στα δεδομένα σας. Η ιδιωτική σας ζωή, οι αγορές σας, οι συνομιλίες σας, οι μετακινήσεις σας - όλα ανήκουν στο κράτος. Το κινητό σας τηλέφωνο είναι ο προσωπικός σας χαφιές.

4. Ο Εφιάλτης στην Πράξη: Το Εργαστήριο της Σιντζιάνγκ

Αν θέλετε να δείτε πώς μοιάζει ο εφιάλτης όταν όλα αυτά τα εργαλεία δουλεύουν μαζί, κοιτάξτε την επαρχία Σιντζιάνγκ. Αυτό που συμβαίνει εκεί έχει χαρακτηριστεί από διεθνείς φορείς ως «γενοκτονία» και «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

Εκεί λειτουργεί το απόλυτο όπλο: η «Ενοποιημένη Πλατφόρμα Κοινών Επιχειρήσεων» (IJOP). Είναι ένας αλγόριθμος "big data" που ρουφάει τα πάντα: δεδομένα από κάμερες, σαρώσεις τηλεφώνων, τραπεζικές συναλλαγές, ακόμα και το πόσο ρεύμα καταναλώνει το σπίτι σας.

Το Σοκ (Η Αλήθεια του Αλγορίθμου): Η Human Rights Watch ανέλυσε την εφαρμογή που χρησιμοποιεί η αστυνομία. Ο αλγόριθμος στέλνει αυτόματα ανθρώπους σε «στρατόπεδα επανεκπαίδευσης» για λόγους που παραβιάζουν κάθε έννοια δικαιοσύνης. Είσαι «ύποπτος» αν :

• Χρησιμοποιείς την εφαρμογή WhatsApp ή το Viber.

• Χρησιμοποιείς «περισσότερο ρεύμα από το κανονικό».

• «Δεν κοινωνικοποιείσαι με τους γείτονές σου».

• Έχεις συγγενείς που ζουν στο εξωτερικό.

Αυτό είναι η πλήρης κατάργηση του κράτους δικαίου. Οι άνθρωποι δεν συλλαμβάνονται για εγκλήματα που διέπραξαν, αλλά για πιθανότητες που υπολογίζει ένας αλγόριθμος.

Το Τελικό Σοκ (Που σας Αφορά): Ο κύκλος δεν κλείνει καν στο στρατόπεδο. 
Όπως αποκάλυψε μια έκθεση-βόμβα από το το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής (ASPI), δεκάδες χιλιάδες από αυτούς τους κρατούμενους, μετά την «πλύση εγκεφάλου», μεταφέρονται σε εργοστάσια σε όλη την Κίνα και εξαναγκάζονται να δουλέψουν.

Αυτή η καταναγκαστική εργασία τροφοδοτεί τις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες. Η έκθεση κατονόμασε 82 παγκόσμια brands που όλοι ξέρουμε, συμπεριλαμβανομένων των Apple, Nike, BMW, Samsung, Sony και Volkswagen -από την τεχνολογία και τα ρούχα μέχρι τα αυτοκίνητα- που βρίσκονται στην κορυφή αυτής της αλυσίδας τρόμου.

Αυτό δεν είναι μια «κινεζική υπόθεση». Είναι ένας εφιάλτης που εξάγεται , χτισμένος πάνω στην κατάργηση κάθε θεμελιώδους δικαιώματος. Και τα προϊόντα του μπορεί να βρίσκονται ήδη στα χέρια σας.

Συμπέρασμα

Άρα, όχι. Η συζήτηση για τον «Προσωπικό Αριθμό» -πέρα από το τι ισχύει νομικά και την, υποτίθεται, προστασία των προσωπικών δεδομένων από τον Κανονισμό GDPR- εδώ εστιάζει στη βαθύτερη ύπαρξή του. Η πραγματικότητα στην Κίνα δείχνει ότι ο εφιάλτης ξεκινά με τη χρήση του. Είναι κάτι πολύ πιο αληθινό και ήδη χτισμένο.

Πηγή: https://www.chinacheckup.com/blog/china-id-card

 

 Ο Εθνικός Αριθμός Ταυτότητας της Κίνας (επίσημα "Citizen Identity Number") είναι ένας μοναδικός 18-ψήφιος κωδικός που εκδίδεται υποχρεωτικά σε όλους τους Κινέζους πολίτες. 

Πρόκειται για ένα σύστημα όπου ο νόμος μετατρέπει τις εταιρείες σε κατασκόπους. Είναι οι κάμερες με AI που σαρώνουν κάθε σου κίνηση. Και είναι οι αλγόριθμοι που μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή σου επειδή χρησιμοποίησες τη λάθος εφαρμογή στο κινητό σου.

Αυτό ακριβώς είναι ο «Ψηφιακός Αυταρχισμός». Και το χειρότερο; Η Κίνα δεν το κρατάει για τον εαυτό της. Το «εξάγει» , πουλώντας την τεχνολογία και την τεχνογνωσία σε άλλα καθεστώτα που θέλουν κι αυτά να ελέγχουν τους πολίτες τους. 

Ανάλυση του Κινεζικού Μοντέλου Ψηφιακού Αυταρχισμού: 
Μια Τεκμηριωμένη Έρευνα
με χρήση του εργαλείου Gemini Pro (ΑΙ):
https://docs.google.com/document/d/1CnMk--AaplL0Wf6LBjTUii-ZLMl0frWTiYjuEaJdXWc/edit?usp=sharing

© 2025 Ανδρέας Μπαρδάκης

ΠΕΡΙ ΔΟΜΩΝ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑμεΑ … Ο ΛΟΓΟΣ

Η Στεφανία Βενιέρη, κοινωνιολόγος-ερευνήτρια, αναδεικνύει ένα ζήτημα που όλοι γνωρίζουμε αλλά το κράτος αρνείται να δει: οι δομές διαμονής για ΑμεΑ είναι ελάχιστες, ανεπαρκείς και άνισα κατανεμημένες. Οι οικογένειες σηκώνουν σχεδόν μόνες τους το βάρος, ενώ η απουσία μακροχρόνιων λύσεων αφήνει τους ανθρώπους με αναπηρία εκτεθειμένους στην απομόνωση. Ένα κείμενο που δεν μένει στους αριθμούς, αλλά φανερώνει ότι το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή παραμένει ανεκπλήρωτο.

Ακολουθεί το άρθρο της κοινωνιολόγου, που φωτίζει με την ανάλυσή της μια σκληρή πραγματικότητα για τις οικογένειες και τα ΑμεΑ.

 

“ΠΕΡΙ ΔΟΜΩΝ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑμεΑ … Ο ΛΟΓΟΣ”

 

Τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) αποτελούν μια από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, καθώς βιώνουν σε πολλαπλά επίπεδα τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις θεσμικές ελλείψεις και την αδυναμία πρόσβασης σε βασικά δικαιώματα που συνιστούν την αξιοπρεπή διαβίωση. Στην ελληνική πραγματικότητα, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια με τη θεσμοθέτηση του μηχανισμού παρακολούθησης της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, οι συνθήκες ζωής παραμένουν προβληματικές.

Η πλέον κρίσιμη και επίμονη πρόκληση αφορά την ανεπάρκεια δομών μακροχρόνιας διαμονής, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου οι γονείς ή οι φροντιστές δεν μπορούν να συνεχίσουν να παρέχουν φροντίδα. Η έλλειψη διαθέσιμων θέσεων σε Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ) και Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (ΜΨΑ), σε συνδυασμό με τις μακροχρόνιες λίστες αναμονής, δημιουργεί μια συνθήκη ανασφάλειας για τις οικογένειες και υπονομεύει το δικαίωμα των ΑμεΑ στην ανεξάρτητη και αξιοπρεπή ζωή.

 Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι διαθέσιμες θέσεις σε μακροχρόνιες δομές είναι πολλαπλάσιες, η Ελλάδα καταγράφει τις χαμηλότερες αναλογίες, γεγονός που αναδεικνύει τη σοβαρότητα του ζητήματος και την ανάγκη για ουσιαστική πολιτική παρέμβαση.

Η ανάλυση που ακολουθεί επιδιώκει να φωτίσει τη διάσταση της στέγασης και της μακροχρόνιας φροντίδας ως κεντρικό πυλώνα της κοινωνικής πολιτικής για τα άτομα με αναπηρία, καταδεικνύοντας πώς η ανεπάρκεια των υποδομών οδηγεί σε αδυναμία ενσωμάτωσης, σε κοινωνική απομόνωση και σε παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων.

 

Θεωρητικό Πλαίσιο

Η αναπηρία δεν μπορεί πλέον να ιδωθεί αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα της ατομικής παθολογίας, αλλά πρέπει να ενταχθεί στο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που καθορίζει τις ευκαιρίες και τους περιορισμούς για τα άτομα με αναπηρία. Το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας, όπως έχει αναδειχθεί από τη διεθνή βιβλιογραφία, τονίζει ότι τα εμπόδια δεν βρίσκονται μόνο στο σώμα ή στις λειτουργικές δυνατότητες του ατόμου, αλλά και στις κοινωνικές δομές που ενισχύουν τον αποκλεισμό. Έτσι, η ανεπάρκεια προσβάσιμων υποδομών, η έλλειψη κατάλληλων υπηρεσιών και η απουσία ενός συνεκτικού συστήματος μακροχρόνιας φροντίδας αποτελούν κοινωνικά εμπόδια που αναπαράγουν την ανισότητα.

Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (CRPD), την οποία έχει κυρώσει και η Ελλάδα, κατοχυρώνει το δικαίωμα στην ανεξάρτητη διαβίωση και στην κοινωνική συμμετοχή. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη-μέλη υποχρεούνται να διασφαλίσουν την ύπαρξη δομών που επιτρέπουν στα ΑμεΑ να ζουν με αξιοπρέπεια, έξω από το πλαίσιο του ιδρυματισμού. Ωστόσο, οι εκθέσεις ευρωπαϊκών και εθνικών οργανισμών δείχνουν ότι η αποϊδρυματοποίηση προχωρά με αργούς ρυθμούς και άνισα: ενώ σε χώρες της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης οι διαθέσιμες θέσεις σε μονάδες μακροχρόνιας φροντίδας υπερβαίνουν τις 600 ανά 100.000 κατοίκους, η Ελλάδα παραμένει στις τελευταίες θέσεις με μόλις 26.

Αυτή η ανισότητα στη διαθεσιμότητα υποδομών αντανακλά όχι μόνο την υλική υστέρηση, αλλά και βαθύτερες κοινωνικές νοοτροπίες που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την αναπηρία ως περιθωριακή κατάσταση, παρά ως ζήτημα δικαιωμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, η έλλειψη στεγαστικών δομών για τα άτομα με αναπηρία δεν είναι απλώς διοικητικό ή οικονομικό πρόβλημα· είναι ένδειξη ενός κοινωνικού συμβολαίου που παραμένει ελλιπές και ατελές.

 

Η Ελληνική περίπτωση

Στην Ελλάδα, η κατάσταση των δομών μακροχρόνιας διαμονής για άτομα με αναπηρία αποτυπώνεται ως ιδιαίτερα προβληματική. Παρά την ύπαρξη περίπου 431 στεγαστικών δομών (ΣΥΔ & ΜΨΑ) με συνολική δυναμικότητα μόλις 2.923 θέσεων, το μέγεθος αυτό είναι εξαιρετικά περιορισμένο σε σχέση με τον πραγματικό πληθυσμό των ΑμεΑ (πληθυσμός ΑμεΑ: 1.000.000). Οι αριθμοί αυτοί μεταφράζονται σε περίπου 26 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τη Βουλγαρία. Για λόγους σύγκρισης, η Ολλανδία φτάνει τις 1.420 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους, η Σουηδία τις 1.259 και το Βέλγιο τις 1.299.

Η αναντιστοιχία αυτή μεταξύ αναγκών και διαθέσιμων δομών δημιουργεί έλλειψη εγγυήσεων σε δομικό επίπεδο για τις οικογένειες. Το μείζον άλυτο ζήτημα, όπως επανειλημμένα έχει επισημάνει και ο Συνήγορος του Πολίτη, είναι τι συμβαίνει όταν ο γονέας ή ο φροντιστής δεν είναι σε θέση να συνεχίσει να παρέχει φροντίδα. Η απουσία επαρκών λύσεων μακροχρόνιας φιλοξενίας οδηγεί σε μια κοινωνική «παγίδα»: οι οικογένειες αναλαμβάνουν δυσανάλογα το βάρος της φροντίδας, χωρίς εναλλακτικές.

Παρά τις προσπάθειες που έγιναν μετά το 2000, με ίδρυση Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, η πρόοδος είναι άνιση και αποσπασματική. Ενώ την περίοδο 2000–2009 υπήρξε σημαντική αύξηση στη δημιουργία οικοτροφείων, και την περίοδο 2010–2019 περισσότερων ΣΥΔ, η τελευταία πενταετία (2020–2024) καταγράφει περιορισμένες νέες δομές, με συγκέντρωση κυρίως σε Αττική και Κεντρική Μακεδονία. Επιπλέον, οι υπάρχουσες μονάδες συχνά λειτουργούν υποστελεχωμένες, με ελλείψεις σε λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, γεγονός που μειώνει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ τυπικά η Ελλάδα έχει υιοθετήσει το ευρωπαϊκό όραμα της αποϊδρυματοποίησης, στην πράξη δεν έχει διασφαλίσει την αξιοπρεπή και ανεξάρτητη διαβίωση για τους περισσότερους πολίτες με αναπηρία. Το κενό αυτό επιβαρύνεται περαιτέρω από την απουσία εξειδικευμένων δομών ανά κατηγορία αναπηρίας (π.χ. αυτισμός, νοητική υστέρηση, κινητικές αναπηρίες, τύφλωση), με αποτέλεσμα οι υφιστάμενες υποδομές να μην ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των δικαιούχων.

Η κατάσταση αυτή δεν συνιστά απλώς ζήτημα κοινωνικής πολιτικής· αποτελεί παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων, καθώς το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση είναι αδιαπραγμάτευτο. Η έλλειψη στεγαστικών λύσεων μεταφράζεται σε κοινωνική περιθωριοποίηση, ενισχύει την εξάρτηση από τις οικογένειες και περιορίζει την κοινωνική συμμετοχή των ΑμεΑ. Με άλλα λόγια, αναντίρρητα, η Ελλάδα διατηρεί έναν φαύλο κύκλο αναπαραγωγής του αποκλεισμού, αντί να δημιουργεί συνθήκες ισότητας και συμπερίληψης.

 Χρονολογικά, oι περίοδοι 2000-2004 και 2005-2009 χαρακτηρίζονται από σημαντική ίδρυση ΜΨΑ - Οικοτροφείων. Αργότερα, η περίοδος 2010-2014 παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη αύξηση στην ίδρυση ΣΥΔ - Διαμερισμάτων και ΣΥΔ - Οικοτροφείων όπως και ΜΨΑ - Προστατευόμενων Διαμερισμάτων ή οποία διατρέχει και το 2015-2019. Πιο πρόσφατα, την περίοδο 2020-2024, παρατηρείται δυναμικότερη τάση ίδρυσης ΣΥΔ (Διαμερισμάτων & Οικοτροφείων), με αξιοσημείωτη αύξηση στις Περιφερειακές. Ενότητες της Κεντρικής Μακεδονίας και Αττικής (πλην της ΠΕ Πειραιώς & Νήσων), ενώ ο ρυθμός ίδρυσης νέων ΜΨΑ - Οικοτροφείων φαίνεται να μειώνεται σημαντικά. Παρά τη θετική αυτή τάση, δεν αντιστοιχηθεί οι διαθέσιμες δομές στις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού των ΑμεΑ. 

Το 2022, ο υψηλότερος αριθμός κλινών σε δομές μακροχρόνιας φροντίδας καταγράφηκε στην Ολλανδία (1.420 ανά 100.000 κατοίκους). Ακολουθούν η Σουηδία (1.259) και το Βέλγιο (1.299). Στις περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ, για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, ο αριθμός των κλινών ξεπερνούσε τους 600 ανά 100.000 κατοίκους. Αντίθετα, η Ελλάδα και η Βουλγαρία κατέγραψαν τους χαμηλότερους αριθμούς, με 26 και 25 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους αντίστοιχα. Τέλος, κατά την τελευταία δεκαετία, πανευρωπαϊκά καταγράφεται αύξηση 29% στην ιδρυματική διαβίωση για ενήλικες με αναπηρία, αναδεικνύοντας ότι η πρόοδος της αποϊδρυματοποίησης είναι πιο εμφανείς για τα παιδιά. 

 Επιπρόσθετα αξίζει να αναφερθεί ένα ακόμα καίριο πρόβλημα για την κοινότητα των ΑμεΑ όπως μας περιγράφει παρακάτω η Αντωνία Αναστασιάδου[1] στην Ελλάδα, η φροντίδα των παιδιών και των ατόμων με αναπηρία καθώς και η υποστήριξη των οικογενειών τους, μέσω άτυπων δικτύων, δεν είναι κάτι νέο. Εδώ και δεκαετίες, η φροντίδα και η υποστήριξη από τον στενό οικογενειακό κύκλο, από συγγενείς και φίλους, αντανακλά το κυρίαρχο παράδειγμα φροντίδας των ατόμων με αναπηρία, όπου η οικογένεια αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Συνοπτικά, οι γονείς καλούνται διαρκώς να προσαρμοστούν σε απαιτητικές και συχνά απρόβλεπτες καταστάσεις, αναλαμβάνοντας αυξημένες ευθύνες, ακόμα και όταν τα διαθέσιμα μέσα δεν επαρκούν.

Οι περιορισμένες παροχές και το έλλειμμα οργανωμένων και ολοκληρωμένων υπηρεσιών υποστήριξης, για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειες τους, συνιστά μείζον πρόβλημα και χρειάζεται να είναι στο κέντρο κάθε πολιτικής που σχεδιάζεται για τον συγκεκριμένο πληθυσμό. Η οικογένεια – εκτός από τις υπηρεσίες φροντίδας- αναλαμβάνει και έναν συντονιστικό ρόλο μεταξύ των διαφόρων ειδικοτήτων και δομών (κέντρο αποκατάστασης, εργοθεραπευτή, ιατρό κοκ) διαθέτοντας ή μη τις αντίστοιχες δεξιότητες. Πολύ συχνά οι ίδιοι οι γονείς των παιδιών με αναπηρία είναι αυτοί, που χρειάζεται να προσφύγουν στο να βρουν κατάλληλες δομές και πρόσωπα που θα τους βοηθήσουν.

Σε πιλοτική έρευνα η οποία στηρίχθηκε σε ημιδομημένες συνεντεύξεις με επτά (7) γονείς παιδιών με αναπηρία στην Αττική, με στόχο να αναδειχθεί η διαπλοκή τυπικών και άτυπων δικτύων φροντίδας, τα ευρήματα -που αναδύονται- δείχνουν ότι η καθημερινή φροντίδα παραμένει κατ’ εξοχήν οικογενειοκεντρική, με τη μητέρα να λειτουργεί ως «άτυπος συντονιστής» ανάμεσα σε υπηρεσίες και επαγγελματίες. Χαρακτηριστικό απόσπασμα μιας μητέρας

«Στο τέλος εγώ κρατάω τις σημειώσεις, κλείνω τα ραντεβού και εξηγώ στον έναν τι είπε ο άλλος· αν δεν το κάνω εγώ, δεν μιλάει κανείς με κανέναν»

Από την πιλοτική εμπειρική διερεύνηση, διαφαίνεται ότι τα άτυπα δίκτυα (συγγενείς, φίλοι, κοινότητες γονέων), καλύπτουν κρίσιμα κενά πρόσβασης και συνέχειας, ενώ ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στη διασύνδεση παροχών εμφανίζεται άνισα ανεπτυγμένος μεταξύ διαφόρων δήμων. Το σύστημα θεσμικών φορέων χαρακτηρίζεται από κατακερματισμό και αποσπασματικότητα, με μεμονωμένες καλές πρακτικές αλλά χωρίς σταθερό ρυθμιστικό πλαίσιο.

 
Επιστρέφοντας ξανά στο κυρίως θέμα αυτού του άρθρου (ανεπάρκεια δομών διαμονής για ΑμεΑ) χρειάζεται να αναφερθούμε και σε ένα ακόμα φλέγον ζήτημα όπως το τι συμβαίνει όταν ο γονέας/φροντιστής/τρια συμβαίνει να φεύγει αναπάντεχα από τη ζωή και ο άνθρωπος με αναπηρία που συγκατοικεί δεν δύναται να ειδοποιήσει για το γεγονός. Σε τέτοιες περιπτώσεις το άτομο με αναπηρία ανακαλύπτεται τυχαία μετά από μέρες… ‘έγκλειστος’ και ‘αφρόντιστος’ μέσα στο σπίτι από κάποιον γείτονα ή συγγενή!

Καταλήγοντας έχει νόημα να προβληματιστούμε ..υπάρχουν ή όχι επαρκείς και άρτιες δομές διαμονής για ΑμεΑ ;

Υπάρχει ή όχι αποτελεσματική κρατική μέριμνα ;

Η τυπική απάντηση θα μπορούσε να είναι ναι, ουσιαστικά όμως είναι ΟΧΙ.

Στεφανία Βενιέρη

Κοινωνιολόγος-ερευνήτρια

https://www.facebook.com/stefania.xydias 
 

 

 

---

[1] Α. Αναστασιάδου (2025) Ανακοίνωση στο 3ο Θερινό Σχολείο για την Κοινωνική Πολιτική, Επιστημονική Εταιρία Κοινωνικής Πολιτικής, Τίτλος εισήγησης: Τίτλος: Τυπικά και άτυπα δίκτυα υποστήριξης οικογενειών παιδιών με αναπηρία: Μια διερεύνηση των σχέσεων και της συνεργασίας, Άγιος Ευστράτιος, 4-9 Ιουλίου 2025