Νίκο Αντωνιάδη, θα μπορούσες να μου το είχες ζητήσει ήρεμα. Σεβαστή η επιθυμία σου!

Κυριακή, 8 Μαΐου 2022
Απάντησή μου, έστω καθυστερημένα, αλλά πολύ καλοπροαίρετα, προς τον Νίκο Αντωνιάδη:

Νίκο, το ξέρω ότι γράφω εκ των υστέρων, επειδή όμως δεν αντέχω να μην μιλάω από φόβο - αφού αισθάνομαι ότι καταπιέζομαι - απευθύνομαι σ’ εσένα από τη δική μου σελίδα, με τον ίδιο τρόπο που απευθύνθηκες κι εσύ προς εμένα, δηλαδή. Δίκαια πράγματα!

Σου γράφω από εδώ επειδή μέσα στον τοίχο σου είχες γράψει ότι δεν είμαι πλέον ευπρόσδεκτος εκεί, μάλλον λόγω...απαισιοδοξίας, απ' ό,τι κατάλαβα, αφού δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει σωστά τη δουλειά της... (Είδα πόσο σωστά την έχει κάνει εδώ και δύο χρόνια... Είδα επίσης και πόσο δίκαιη ήταν με την υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου πριν λίγες ημέρες...)
Επιπλέον και να ήθελα να γράψω τώρα δεν θα μπορούσα επειδή με έχει μπλοκάρει ο Δημήτρης.

Θυμάμαι ότι παρεξήγησες τότε ένα σχόλιο που έγραψα σε κάποια κυρία που εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι ήταν συνεργάτιδά σου. Λάθος μου που έγραψα τη λέξη "οπαδός", κι έτσι κατάλαβες ότι αναφέρομαι σε οπαδούς, δικούς σου οπαδούς (όμως δεν εννοούσα αυτό). Ήταν χοντράδα εκ μέρους μου... Έγραψα τότε, σ΄εκείνη την κυρία, αναφερόμενος σ΄εσένα, αλλά δεν απευθυνόμουν σ΄εσένα: "Συνεργάτης του ναι, οπαδός του όχι!". Ατυχής η έκφραση! Αλλά, νόμιζα ότι με το ύφος που μου έγραψε εκείνη η κυρία, ότι ήταν σαν να μου ζητούσε έμμεσα να σου απευθύνομαι σαν να έπρεπε να γίνω οπαδός σου, δηλαδή να λειτουργώ δογματικά και να συμφωνώ σε όλα μαζί σου. Μάλλον εγώ κατάλαβα λάθος αυτά που μου έγραψε τότε επειδή δεν είχα δει ότι συνεργάζεστε. Έκατσε άσχημα μέσα στο μυαλό μου η εσφαλμένη εντύπωση ότι η κυρία είχε φανατιστεί μαζί σου. Λάθος μου, μεγάλη απροσεξία μου. Όταν διαπίστωσα, πολύ αργότερα, ότι συνεργάζεστε, ξαναδιάβασα το σχόλιό της και διαπίστωσα ότι το είχα ερμηνεύσει πολύ λάθος. Αισθάνθηκα κάποια πίεση εκείνη την ημέρα και δεν διάβαζα με ψυχραιμία. Ούτε και απαντούσα με καθαρό μυαλό...

Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι θεωρούσα τον εαυτό μου συνεργάτη σου σ΄αυτόν τον αγώνα γι΄αυτό και θεωρούσα ότι είχα κάθε δικαίωμα να σε ενοχλήσω ζητώντας σου να αναρτείς ολόκληρα τα κείμενα και όχι μόνο αποσπάσματα από δημόσια έγγραφα που δεν είναι δημοσιευμένα πουθενά. Έπρεπε να το είχα κάνει με ήπιο τρόπο έτσι ώστε να μην προέκυπτε δυσαρέσκεια ούτε καν η παραμικρή παρεξήγηση.

Να ξέρεις ότι, από μένα, ο τρόπος που ενεργείς είναι και θα πρέπει να είναι σεβαστός άσχετα με το αν συμφωνώ πάντα ή όχι με τις μεθόδους που χρησιμοποιείς.

Έτσι, μετά που μου έγραψες ότι δεν είμαι πλέον ευπρόσδεκτος να γράφω στον τοίχο σου, έγραψα με τη σειρά μου ότι θα σεβαστώ τη βούλησή σου και δεν θα ξαναγράψω στον τοίχο σου. Ήταν περιττό τότε το να με μπλοκάρεις εσύ ή ο Δημήτρης, αλλά ήταν δικαιώμά σας, σεβαστό από μένα. Όπως αγαπάτε!

Από εκεί και πέρα, μετά που με μπλόκαρες, έκρινες ότι έπρεπε να κάτσεις να παρακολουθείς τον τοίχο μου για οτιδήποτε σχολιάζω συζητώντας με άλλους ανθρώπους μήπως και διαπιστώσεις ότι γράφω κάτι άσχημο που να αναφέρεται στο πρόσωπό σου ή στο πρόσωπο του Δημήτρη.

Αρχικά, έκανες μια ανάρτηση, με τίτλο: «Ώστε δεν ξέρεις, Ανδρέα, αν “το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και κάποια στιγμή ξεφουσκώνει...” με την οποία έδειχνες ότι ενοχλήθηκες επειδή απάντησα σε κάποιο μέλος ως εξής: «Τι να σας πω, δεν ξέρω. Ο χρόνος είναι αυτός που θα αποδείξει την αλήθεια για τον καθένα μας».

Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο θα έπρεπε να ξέρω και να δίνω βεβαιώσεις και «εγγυήσεις» για τους άλλους ή και για σένα και τον Δημήτρη!

Όχι, Νίκο! Δεν ξέρω πραγματικά τίποτα για τους άλλους, δεν ξέρω τίποτα για σένα και για τον Δημήτρη, ούτε καν για μένα ξέρω, που λέει ο λόγος... Αυτό που ξέρω είναι ότι ήμουν το άτομο που σε ενημέρωσε για την ύπαρξη των διατάξεων του Μενγκελικού Νόμου 4682/2020, για τον οποίο ενημερώνω συνέχεια τον κόσμο, κυρίως την κοινότητα των ΑμεΑ, από τον Μάιο του 2020 και ότι εσύ ήσουν εκείνος που τον έκανε ευρύτερα γνωστό στην κοινωνία επειδή σε παρακολουθεί ευρύτερο κοινό.

Αισθάνθηκα όμως λύπη όταν έγραψες στην ανάρτηση που με μπλόκαρες ότι σ΄αυτό το θέμα δεν ήμουν ποτέ συνεργάτης σου.Τουλάχιστον, θα μείνω με την παρηγοριά ότι κάποτε έγραψες για μένα τα παρακάτω:

       ...
       ...

Όπως έλεγα λοιπόν, μόνο ο χρόνος είναι αυτός που θα αποδείξει την αλήθεια για όλους μας και όχι ο Μπαρδάκης… Γι’ αυτό, επίτρεψέ μου σε παρακαλώ να έχω αυτή την άποψη για όλους μας, περιλαμβάνω ακόμα και τον εαυτό μου, όπως βλέπεις, αφού έκανα και κάνω χρήση του α’ πληθυντικού προσώπου. Σε παρακαλώ πολύ να μην θεωρείς εμένα υπεύθυνο για τους σχολιασμούς των άλλων επειδή ούτε καν ξέρω τι εννοούν όταν λένε για «ψέμα με κοντά ποδάρια» ή όταν διατηρούν αμφιβολίες για σένα ή και τον Δημήτρη. Δικό τους είναι το πρόβλημα. Δική τους είναι η ευθύνη για τα γραφόμενά τους και γι’ αυτά που εκείνοι μόνο καταλαβαίνουν. Ούτε έχω τον χρόνο να κάθομαι με τον μεγεθυντικό φακό να ψάχνω να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί ο καθένας που σχολιάζει στον τοίχο μου... Σε παρακαλώ λοιπόν μην μου αποδίδεις ευθύνη για τα γραπτά των άλλων και για όσα καταλαβαίνουν ή δεν καταλαβαίνουν, αφού όπως βλέπεις ούτε συμφωνώ, ούτε και διαφωνώ μαζί τους.

Δηλώνω ότι δεν ξέρω τίποτα για κανέναν μας, ο γερο-σοφός Χρόνος μόνο θα αποδείξει την αλήθεια, όπως ανέκαθεν κάνει από την αρχή της αιωνιότητας… Κι αυτό είναι μια ουδέτερη στάση από τη μεριά μου. Μου επιτρέπεις!

Το γράφω και με έντονα μεγάλα γράμματα:
Δεν ξέρω και δεν βεβαιώνω τίποτα για κανέναν αφού ζούμε σε πολύ πονηρούς καιρούς…

Προτιμώ να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου χωρίς να βεβαιώνω ούτε να αρνούμαι για τους άλλους επειδή δεν μου αρέσει να τους κρίνω άσχημα ούτε και θέλω πλέον να ασχολούμαι μαζί τους καθώς διαπίστωσα ότι το «φτυάρι» δεν μου πάει καθόλου, όπως δεν μου πάει και το να κολακεύω, επίσης… Προτιμώ καλύτερα την «τσάπα» για να καλλιεργώ τη γη μέσα από τον ακτιβισμό που κάνω για τα θεμελιώδη δικαιώματα των ΑμεΑ και των ασθενών. Μόνο ο χρόνος θα αποδείξει λοιπόν, για όλους μας…

Στη συνέχεια, έκανες δεύτερη ανάρτηση για μένα με τίτλο: «Ανδρέα Μπαρδάκη, σταμάτησέ το τώρα, γιατί τόσο είμαι και δεν το θέλω…».

Μ' εκείνη την ανάρτηση ουσιαστικά εκφράζεις ότι ενοχλήθηκες από εκείνο το σχόλιο που είχα γράψει ως εξής (σε κάποιον που με ρώτησε τι έγινε): «Ε, δεν με ξέρετε; Ενοχλώ πάντα σαν τη μύγα του Σωκράτη αφού φωνάζω για διαφάνεια, σωστή και πλήρη ενημέρωση, νομιμότητα, σοβαρότητα, επαγγελματισμό…».

Εδώ θα προσθέσω επίσης και τη λέξη «συνέπεια», γενικά πάντα μιλάω, δεν αντέχω τις παρεξηγήσεις… Αν εσύ ξέρεις ότι λειτουργείς πάντα με διαφάνεια, με νομιμότητα, με σοβαρότητα, με επαγγελματισμό και με συνέπεια τότε δεν έχεις λόγο να θίγεσαι. Άλλωστε, δεν ανέφερα το όνομά σου σ’ εκείνο το σχόλιο. Για μένα μιλούσα κάνοντας χρήση του α’ ενικού προσώπου, αναφερόμενος σε κάτι που γενικά κάνω.

Επανέρχομαι στο θέμα:
Θεώρησες ότι εκφράζω πάλι άσχημη γνώμη για σένα, χωρίς όμως προηγουμένως να με ρωτήσεις τι ακριβώς εννοούσα όταν απαντούσα σε άλλο μέλος - ότι όπου πάω ενεργώ πάντα σαν την «ενοχλητική αλογόμυγα του Σωκράτη» - αφού δεν έχω αναφέρει το όνομά σου.

Θα στο εξηγήσω εδώ τότε:
Είναι αλήθεια λοιπόν! Ναι! Ενοχλώ πάντα σαν την αλογόμυγα του Σωκράτη. Ναι! Τις κρατικές υπηρεσίες όμως! Τους αρμόδιους φορείς και τα δημόσια πρόσωπα! Φωνάζω πάντα για διαφάνεια, για νομιμότητα, για σοβαρότητα, για  επαγγελματισμό και για συνέπεια! Δεν είχα την πρόθεση να σε ενοχλήσω με τον τρόπο που εσύ κατάλαβες ούτε φυσικά να προσβάλω τα αγαθά της προσωπικότητάς σου, γι’ αυτό και σου ζητώ δημοσίως συγγνώμη αν ενόχλησαν τόσο πολύ τα γραφόμενά μου παρόλο που αναφερόμουν στη δική μου δράση γενικά και όχι σ’ εσένα ειδικά. Πρόκειται δηλαδή για παρεξήγηση κι εύχομαι να σταματήσει εδώ. Το μάθημα το πήρα… Θα φροντίσω από εδώ και πέρα να είμαι προσεκτικός με το τι γράφω όταν αναφέρομαι σε φυσικά πρόσωπα ακόμα κι όταν αυτά είναι δημόσια. Εύχομαι αυτό να με βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο, σου δηλώνω τα εξής:
Εφόσον λοιπόν δεν θέλεις να αναφέρομαι σ’ εσένα απλά θα σεβαστώ τη βούλησή σου και θα φροντίσω να μην αναφερθώ ξανά στο άτομό σου από σεβασμό και μόνο στην επιθυμία σου. Θέλω να πω ότι κι εντελώς ξένος κι άγνωστος να μου ήσουν πάλι θα σεβόμουν την επιθυμία σου επειδή είναι ζήτημα ιερής αρχής για μένα το να σέβομαι την ξένη βούληση λόγω βαθιών μου εσωτεριστικών πεποιθήσεων.

Δεν χρειάζομαι φοβέρες ούτε δημόσιες διαπομπεύσεις για να σεβαστώ τη βούληση των άλλων. Αρκεί και μόνο να μου το ζητήσουν με τον πιο απλό τρόπο, σαν να ήμουν μικρό παιδί. 

Κι όπως έγραψες κι εσύ:

Αυτά, και ελπίζω πραγματικά το θέμα να τελειώσει εδώ.

Καλή σου τύχη λοιπόν!

Ανδρέας Μπαρδάκης,
ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ.

 

https://logistis-amea.blogspot.com/2022/05/blog-post.html