Επιστολή ενός ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ΑμεΑ προς τον θεσμό «Πρόεδρο της Δημοκρατίας»

Την ημέρα των βουλευτικών εκλογών του 2023 έστειλα επιστολή προς τον θεσμό "Πρόεδρο της Δημοκρατίας", στην οποία εξηγώ τους λόγους συνειδήσεως για τους οποίους απέχω σχεδόν κάθε φορά από τη συμμετοχή μου στις κάλπες.

Πρόκειται για την επιστολή ενός ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, προς τον θεσμό «Πρόεδρο της Δημοκρατίας», με θέμα: «Απέχω από τις εκλογές της Κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας. Σύμφωνα με το ΠΔ 26/2012 πρέπει να ζητήσετε τη σύλληψή μου».

Την επιστολή την βεβαίωσα για το γνήσιο της υπογραφής της στο gov.gr ενώ παράλληλα την κοινοποίησα στον καθηγητή ποινικού δικαίου, κ. Κωνσταντίνο Βαθιώτη, που έχει και τη γιορτή του σήμερα.
Και ναι, όπως το διαβάσατε, ζητώ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ζητήσει τη σύλληψή μου αφού σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα που επικαλούμαι προβλέπεται η φυλάκισή μου αφού αρνούμαι συνειδητά να ψηφίσω.

Μπορεί να είναι πέντε σελίδες, αλλά σας υπόσχομαι ότι θα τις διαβάσετε με πολύ ενδιαφέρον.

Πλέον, κανένας δεν θα μπορέσει να μου καταλογίσει ποτέ ότι αδιαφορώ για τα πολιτικά ζητήματα. Απεναντίας... Όλα αυτά τα χρόνια ακτιβισμού έχω αποδείξει ότι προσπαθώ να αναγνωριστεί το δημοκρατικό δικαίωμά μου να είμαι ενεργός πολίτης - κι ας μην ευρίσκεται στο Σύνταγμά τους...

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής.

Το έγγραφο έλαβε τον αρ. πρωτ. 10073/22.5.2023 από το Ιδιαίτερο Γραφείο της Προέδρου της Δημοκρατίας - Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων

Κυριακή, 21 Μαΐου 2023

Επιστολή ενός ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ΑμεΑ
προς τον θεσμό «Πρόεδρο της Δημοκρατίας»
pr@presidency.gr, info@presidency.gr, pressoffice@presidency.gr

Κοινοποίηση:
Κωνσταντίνος Βαθιώτης,
καθηγητής Ποινικού Δικαίου.

Θέμα: «Απέχω από τις εκλογές της Κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας. Σύμφωνα με το ΠΔ 26/2012 πρέπει να ζητήσετε τη σύλληψή μου».

Αξιότιμοι κύριοι,
με την παρούσα απευθύνομαι στον θεσμό «Πρόεδρο της Δημοκρατίας», δηλώνοντας ευθέως τα εξής:

Σήμερα, στις 21 Μαΐου 2023, ημέρα εθνικών βουλευτικών εκλογών, δηλώνω ότι απέχω, όπως κάνω τις περισσότερες φορές, από την προσέλευσή μου στις κάλπες, για τους εξής, κυρίως συνειδησιακούς, λόγους:

Αρνούμαι να νομιμοποιήσω ένα πολιτικό σύστημα που αυτοκαθορίζεται ως δημοκρατικό αφού δεν είναι πραγματικά δημοκρατικό, ούτε καν με έμμεσο τρόπο αφού δεν συμπεριλαμβάνει ούτε το στοιχείο της αντιπροσώπευσης.

Σε αντίθεση με το παράδειγμα της Ελβετίας, όπου οι πολίτες μπορούν ανά πάσα στιγμή να παρεμβαίνουν στις πολιτικές αποφάσεις, ως αναγνωρισμένος θεσμός, με τα συνεχή δημοψηφίσματα που διενεργούν, θεσπίζοντας, αλλάζοντας ή καταργώντας νόμους (Συμμετοχική Δημοκρατία, έμμεσης μορφής), στο δικό μας πολιτικό σύστημα οι πολίτες δεν συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν άμεσα τη ζωή τους.

Από το 2014 αγωνίζομαι ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες (ΑμεΑ), έχοντας συντάξει πάρα πολλά άρθρα και έχοντας δημιουργήσει από το 2016 τη μεγαλύτερη διαδικτυακή κοινότητα «Συνήγορος των ΑμεΑ», η οποία ξεπερνάει τα 87.000 μέλη, μέχρι στιγμής, με παροχή αδιάκοπης ενημέρωσης προς τα μέλη της για τα δικαιώματά τους, καθώς και με αναρίθμητες καταγγελίες προς τους αρμόδιους κρατικούς φορείς κάθε φορά που τα δικαιώματά τους παραβιάζονται από το ελληνικό κράτος και τις υπηρεσίες τους.

Δεν κερδοσκοπώ, δεν πολιτεύομαι, δεν υποστηρίζω κόμματα, δεν συμμετέχω σε ΜΚΟ.

Είναι προσωπική μου διαπίστωση, όλα αυτά τα χρόνια ακτιβιστικού αγώνα, ότι τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) διαρκώς αυξάνονται, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Αφού κάθε φορά, μέσα από χρονοβόρους αγώνες που δίνουμε για να καταργήσουμε κάποια κρατική παρανομία, που συντελείται εις βάρος μας, ξεφυτρώνουν δύο αδικίες ή ακόμα περισσότερες.

Παραθέτω μερικά παραδείγματα πολιτικής «μισαναπηρικών»[1] πρακτικών:
- Τα προνοιακά επιδόματα αναπηρίας, που για πολλά χρόνια το κράτος παράνομα τα αντιμετώπιζε ως εισοδήματα στη φορολογική δήλωση – χωρίς όμως να φέρουν τα χαρακτηριστικά του εισοδήματος. Για τουλάχιστον τρία χρόνια αγωνιζόμουν ακατάπαυστα, με καταγγελίες, αναφορές, εκπομπές, άρθρα, παρουσιάσεις και ζητώντας παρεμβάσεις, μέχρι να καταργηθεί αυτή η αδικία.

- Η παράνομη ανωνυμία (αδιαφάνεια) των μελών των υγειονομικών επιτροπών του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), τα οποία διενεργούσαν ιατρικές πράξεις[2] χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση και συναίνεση του ασθενούς! Εφαρμόστηκε για σχεδόν δέκα χρόνια μέχρι να καταφέρουμε να καταργηθεί! Για δέκα χρόνια από σκοπιμότητα δεν είχε εκδοθεί ο προβλεπόμενος Κανονισμός Λειτουργίας ΚΕΠΑ, για να λειτουργούν βάσει Μεταξικής Απόφασης του 1938! Η οποία δεν αναγνώριζε θεμελιώδη δικαιώματα και στοιχειώδεις κώδικες της νομοθεσίας αφού δεν υπήρχαν τότε! Θα έπρεπε να ξεσπάσει διεθνές σκάνδαλο. Για τουλάχιστον δύο χρόνια αγωνιζόμουν, πάλι αδιάκοπα, κάθε φορά με καταγγελίες, αναφορές, εκπομπές, άρθρα, παρουσιάσεις και ζητώντας παρεμβάσεις, μέχρι να καταργηθεί και αυτή η αδικία.

 Ενώ φαίνεται ότι εξακολουθούν να διενεργούνται ιατρικές πράξεις – χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση και συναίνεση του ασθενούς – από τους ιατρούς-μέλη των υγειονομικών επιτροπών - ενώ όμως το ΚΕΠΑ (δομή του e-ΕΦΚΑ) δεν εποπτεύεται από το Υπουργείο Υγείας αφού εποπτεύεται μοναδικά από το Υπουργείο Εργασίας. Διενεργούνται δηλαδή ιατρικές πράξεις μέσα σε δομή του Υπουργείου Εργασίας! Έχει ερωτηθεί δύο φορές ο Υπουργός Υγείας από Βουλευτές και δεν απαντάει! Ενώ δεν βρίσκεται Βουλευτής για να ασκήσει επίκαιρη ερώτηση! Και σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να ξεσπάσει διεθνές σκάνδαλο - ιδού και ο λόγος που ο Υπουργός Υγείας δεν απαντάει ενώ οι τριακόσιοι της Βουλής του κάνουν πλάτη…

- Υποχρεωτικός εμβολιασμός σε ανήλικα παιδιά με βαριές αναπηρίες ως προϋπόθεση για να γίνονται δεκτά μέσα στις δομές ΚΔΑΠΑμεΑ και ΚΔΗΦ. Για τουλάχιστον επτά μήνες αγωνίστηκα μέχρι να καταργηθεί και αυτή η αδικία εις βάρος ανήλικων παιδιών με βαριές αναπηρίες!

- Άνιση μεταχείριση στις παροχές αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας μεταξύ των μικροσυνταξιούχων αναπηρίας και τους δικαιούχους επιδομάτων αναπηρίας από ΟΠΕΚΑ, αφού οι πρώτοι δεν δικαιούνται το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα ούτε το Κοινωνικό Τιμολόγιο ΔΕΗ, ακόμα κι όταν έχουν ακριβώς την ίδια πάθηση και το ίδιο ακριβώς ποσοστό αναπηρίας με τους δεύτερους! Μετά από καταγγελίες μου στα media και στους αρμόδιους φορείς, παρόλο που καταφέραμε να περάσει το θέμα στην ειδική ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη (για τα ΑμεΑ) και παρόλο που ο ΟΗΕ έχει κάνει συστάσεις προς το ελληνικό κράτος να εξομαλύνει αυτή την ανισότητα, το ελληνικό κράτος αδιαφορεί εις βάρος και ερήμην των πολιτών με αναπηρίες.

- Κάρτα Αναπηρίας: Για 20-25 χρόνια είχε θεσπιστεί χωρίς ποτέ να έχει εφαρμοστεί, με αποτέλεσμα τα άτομα με αναπηρίες να έπρεπε (κι ακόμα δηλαδή) να εκθέτουν σε αδιάκριτα μάτια τα ευαίσθητα δεδομένα της υγείας τους, προκειμένου να μπορούν να έχουν τη στοιχειώδη παραχώρηση της προτεραιότητάς τους στις ουρές αναμονής των κρατικών υπηρεσιών. Αγωνίστηκα μέχρι να μπορέσει να θεσπιστεί η Ψηφιακή Κάρτα Αναπηρίας, για την οποία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η εφαρμογή της.

Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά που θα μπορούσα να γεμίσω πολλές σελίδες ακόμα. Οφείλω όμως να καταλήξω στο συμπέρασμα που έχω εξάγει μετά από τόσα χρόνια ακτιβιστικής δράσης.

Συμπέρασμα:
Όλα αυτά τα προβλήματα, που το κράτος δημιουργεί στους πολίτες με αναπηρίες και γενικά στους πολίτες, οφείλονται στην έλλειψη Δημοκρατίας – αφού το κράτος μπορεί να αποφασίζει μονομερώς και ερήμην τους, εις βάρος των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.

Κλασσικό και αξέχαστο παράδειγμα:
Η κύρωση της ΠΝΠ 25.02.2020, με το άρθρο 1, Ν. 4682/2020, που θέσπισε διατάξεις - δέκα έξι ημέρες πριν την πανδημία, μία ημέρα πριν εμφανιστεί το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα - με υποχρεωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, φαρμακευτική αγωγή, νοσηλεία, υγειονομική παρακολούθηση, ιατρικό έλεγχο και προσωρινό περιορισμό προσώπων μέσα σε δομές, βασιζόμενες σε εύλογες υπόνοιες για άμεση ή έμμεση μετάδοση καθώς και για όλα τα πρόσωπα που προέρχονται από περιοχές στις οποίες έχει παρατηρηθεί υψηλή μετάδοση της νόσου, δηλαδή για όλον τον κόσμο, και με την ποινή της φυλάκισης σε όποιον δεν συμμορφώνεται, ενώ κανένα κόμμα δεν ψήφισε ΟΧΙ κι ενώ ούτε καν προηγήθηκε συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής πρωτού ψηφιστεί το άρθρο 1, κι ενώ μετά από τρία χρόνια η διάταξη συνεχίζει να είναι σε ισχύ – κι ενώ κανένας πολιτικός δεν απάντησε στις επιστολές των πολιτών σχετικά με τη διάταξη, κι ενώ δεν υπάρχει διαφάνεια αφού οι εισηγήσεις της επιτροπής των λοιμωξιολόγων, που έχουν το «ακαταδίωκτο», δεν δημοσιεύονται, κι αφού το πολιτικό σύστημα διαχώρισε την κοινωνία σε εμβολιασμένους και «ψεκασμένους», κι ενώ εκβιάστηκαν όσοι επιθυμούσαν να προστατέψουν το θεμελιώδες δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός τους, αρνούμενοι να γίνουν πειραματάνθρωποι, κι ενώ πολλοί άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, κι ενώ για τους υγειονομικούς που για ενάμισι χρόνο ήταν σε καθεστώς εκβιαστικής αναστολής χωρίς να προβλέπεται γι’ αυτούς κάποια οικονομική παροχή για να μπορέσουν να θρέψουν τις οικογένειές τους, κι ενώ εφαρμόστηκε λογοκρισία σε όποιον διαφωνούσε, καθώς και ποινική δίωξη σε όποιον επιστήμονα είχε διαφορετική άποψη, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι διαβιώνω πολύ δύσκολα κάτω από το «μαστίγιο» ενός υγειονομικού καθεστώτος τυραννίας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εκκρεμεί από τον Απρίλιο του 2021, η αναφορά μου προς τον Συνήγορο του Πολίτη, υπ’ αρ. υπόθεσης, 297177, αφού κάθεται και την κοιτάει αδιάφορα, επειδή έχω καταγγείλει την αδικία που έχω υποστεί, με τα μέτρα τότε του lockdown, αφού οι γείτονές μου είχαν το δικαίωμα να περπατήσουν μέχρι την παραλία, εγώ όμως δεν μπορούσα ούτε να πάω να ασκηθώ στο νερό, σύμφωνα με τη γνωμάτευση του γιατρού μου, αφού δεν είχα …τα πόδια για να περπατήσω μέχρι εκεί. Ξεκάθαρη διάκριση εις βάρος των ΑμεΑ. Ενώ, ταυτόχρονα, η Κυβέρνηση, δια μέσω του Κυβερνητικού Εκπροσώπου της, ψευδώς διαλαλούσε στα media ότι τα ΑμεΑ εξαιρούνται των μέτρων περιορισμών! [3]

Επειδή όμως δεν είμαι βρέφος ή νήπιο ώστε να συμφωνώ με το να καθορίζουν οι άλλοι τη ζωή μου, οι Ολιγάρχες, που αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα κάθε φορά, αρνούμαι να νομιμοποιήσω με την ψήφο μου το παρόν πολιτικό σύστημα αφού δεν σέβεται ούτε τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας!

Ενώ, το να συμμετέχω στο πολιτικό σύστημα μόνο και μόνο με το να προσέρχομαι στις κάλπες κάθε τέσσερα χρόνια δεν το κάνει ούτε κατά διάνοια δημοκρατικό. Κάλπες στήνουν ακόμα και τα πιο αυταρχικά καθεστώτα ενώ ποτέ κανένα αυταρχικό καθεστώς δεν έπεσε από εκλογές που εκείνο έστησε.

Μια ακόμα απόδειξη έλλειψης δημοκρατίας είναι και οι διατάξεις που έχουν θεσπιστεί με το Προεδρικό Διάταγμα, υπ’ αρ. 26/2012, με το άρθρο 117, παρ. 1, αφού σύμφωνα με αυτό, ο εκλογέας που αδικαιολόγητα δεν ασκεί το δικαίωμα του εκλέγειν, τιμωρείται με φυλάκιση από ένα μήνα μέχρι ένα έτος. Το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει και τις στερήσεις των αξιωμάτων και θέσεων, που προβλέπονται στο άρθρο 63 του Ποινικού Κώδικα, από ένα μέχρι τρία χρόνια.

Δηλαδή, παρά το ότι μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, το 2001, το άρθρο 51 του Συντάγματος, παρ. 5, απαγορεύει ουσιαστικά την πρόβλεψη και επιβολή ποινικών, διοικητικών και άλλων κυρώσεων σε περίπτωση αδικαιολόγητης αποχής από τη διαδικασία, σύμφωνα με το ΠΔ 26/2012 θα πρέπει όποιος διαβάζει τώρα αυτό το κείμενο να ζητήσει να συλληφθώ για να αντιμετωπιστώ από τη δικαιοσύνη ως κοινός εγκληματίας του ποινικού δικαίου επειδή αρνούμαι να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα!

Το εν λόγω προεδρικό διάταγμα φέρει την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, από τον οποίο ζητάω άμεσα, είτε να ζητήσει την άμεση προσαγωγή μου στη δικαιοσύνη, είτε να πράξει τις απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να καταργηθεί το ΠΔ 26/2012 που παραβιάζει το Σύνταγμα, το «δικό σας» Σύνταγμα, δηλαδή, αφού αδυνατώ προσωπικά να το αναγνωρίσω καθώς δεν είναι πραγματικά δημοκρατικό αφού δεν θεσπίζει τον λαό ως τη λαϊκή κυριαρχία που αναλαμβάνει άμεσα τον ρόλο των τριών εξουσιών, Εκτελεστική-Νομοθετική-Δικαστική, μα ούτε καν έμμεσα, δηλαδή με το να συμμετέχει σ’ αυτές. Ολιγαρχία αντί για Δημοκρατία.

Για τους παραπάνω λόγους,
σας δηλώνω ότι αρνούμαι συνειδητά και με θετικό τρόπο να νομιμοποιήσω και να συνεργαστώ με το πολιτικό σύστημα, το οποίο εξαπατάει τους πολίτες όταν επικαλείται το όνομα της Δημοκρατίας - την οποία ο Πρόεδρός της καλείται να προασπίζεται ως θεματοφύλακάς της.

Και όπως λέει και ο καθηγητής ποινικού δικαίου, κ. Κωνσταντίνος Βαθιώτης:
Απέχω, άρα υπάρχω! [4]

Υπάρχω, ναι, αλλά όχι μέσα σε μια Δημοκρατία.

Με εκτίμηση,
προς τον Θεματοφύλακα της πραγματικής Δημοκρατίας και μόνο,

Ανδρέας Μπαρδάκης,
ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ΑμεΑ.

---

[1] Ο μισαναπηρισμός αξιοποιήθηκε ως όρος από τον Mike Oliver το 1990 ενώ αποδόθηκε στην ελληνική γλώσσα από την καθηγήτρια ΑΠΘ, κ. Γιώτα Καραγιάννη. Ο Μάικ Όλιβερ Michael James Hoiles Oliver (3 Φεβρουαρίου 1945 - 2 Μαρτίου 2019) ήταν Βρετανός κοινωνιολόγος, συγγραφέας και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των αναπήρων. Ήταν ο πρώτος καθηγητής Σπουδών για την Αναπηρία στον κόσμο και βασικός υποστηρικτής του κοινωνικού μοντέλου για την αναπηρία.

[2] Φυσική-κλινική εξέταση του ασθενούς, σύνταξη γνωματεύσεων-πρακτικών συλλογικών οργάνων της διοίκησης, έγγραφα για τα οποία ο ΕΦΚΑ αρνούνταν να χορηγήσει αντίγραφα σε όσους είχαν εύλογο ενδιαφέρον, έννομο συμφέρον και στα οποία διενεργούνταν επεξεργασία των ευαίσθητων δεδομένων της υγείας τους, αλλαγή των παθήσεων του ασθενούς, μη αναγνώριση των βεβαιωμένων παθήσεων από γνωματεύσεις των ιατρών-θεραπευτών τους, παράνομη συμμετοχή στις δευτεροβάθμιες υγειονομικές επιτροπές (ΒΥΕ) των ίδιων μελών των πρωτοβάθμιων υγειονομικών επιτροπών (ΑΥΕ) κατόπιν προσφυγής των πολιτών στις ΒΥΕ. Δηλαδή, προσέφευγαν στη ΒΥΕ αμφισβητώντας την κρίση της ΑΥΕ για να κριθούν πάλι σε δεύτερο βαθμό από τους ίδιους γιατρούς που τους είχαν αμφισβητήσει την αναπηρία τους ή ακόμα και την πάθησή τους!

[3] https://logistis-amea.blogspot.com/2021/04/blog-post.html

[4] https://kvathiotis.substack.com/p/948